Een tijdje terug ben ik samen met Ilse twee nachtjes weg geweest naar de Upper East regio. Ondanks dat het redelijk dicht bij ons verblijf lag, hebben we toch een hele boel mooie en nieuwe dingen gezien.

’s Ochtends vertrokken we naar onze eerste bestemming, Karimenga. Een dorpje 5 kilometer verderop. We konden met een bakbrommer meeliften en werden netjes bij het dorpje afgezet. Daar aangekomen dachten we: Oké, wat zal hier te doen zijn. Het lijkt een dood gewoon dorpje, dus we besloten eens rond te lopen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een mooie Afrikaans gebouwde compound, genoemd het Green house. Het is een gasthuis voor bezoekers.

De man die het gasthuis runt plaats ook vrijwilligers op projecten en in de gastgezinnen van Karimenga. Het is een Ghanese man met een hele mooie visie. Geld is voor hem niet belangrijk, maar vooral mensen helpen, dat geeft hem voldoening. Mooie gesprekken hebben we die ochtend gevoerd. Hij kwam misschien nog bij ons project langs om een kijkje te nemen. En wij komen zeker nog een keertje terug om op het dak te slapen en pannenkoekjes te bakken ;)

Tijd om te vertrekken, maar het liften in Karimenga was niet zo’n succes. Om de beurt gingen Ilse of ik de schaduw zitten en de andere aan de weg de auto’s stoppen. Na 1 uur was er nog steeds niemand gestopt. We snapte er niks van. Tot we op een gegeven moment bedachten dat alle auto’s van een heuvel af kwamen, dus niemand ging natuurlijk hard op de rem trappen voor ons. We besloten een stukje verder te lopen. En jawel hoor, de eerste vrachtauto stopte meteen voor ons, haha. Hij dropte ons een paar dorpjes verder en vanuit hier konden we een taxi pakken naar Tongo.

Aangekomen bij de touristen office in Tongo was er niemand te bekennen, maar de deur stond wel open. Na een tijdje kwam er een jongen voorbij op een motor. Toen hij ons zag draaide hij zich om en kwam ons helpen. Volgens mij dacht hij gewoon: Als ik ze nou een rondleiding geef, kan ik weer wat geld verdienen. Maarja er was verder niemand te bekennen, dus we gingen maar met hem mee. Hij heeft ons de drie bekendste rotsen laten zien en verteld waar ze vroeger voor diende. Je kon merken dat hij normaal niet de gids was, want hij vertelde zelf weinig en bleef steeds maar herhalen: Als er vragen zijn hoor ik het hè.

Hierna zijn we naar de chief’s palace gegaan. Elk dorpje in Ghana heeft zijn eigen chief. Een hoog geëerd persoon waar je naar toe gaat als je toestemming wilt om bijvoorbeeld iets te bouwen. Maar de chief van dit dorp was wel erg belangrijk. Hij had een groot paleis, niet een paleis zoals wij dat kennen, maar wel honderd lemen hutjes aan elkaar vast gemetseld met allemaal gangetjes ertussen. Het was net een doolhof, maar wel heel mooi. Deze chief had ook 28 vrouwen, waar meer dan 100 kinderen en kleinkinderen zijn uitgekomen. Heel erg onwerkelijk dat het hier als normaal ervaren wordt. Uiteindelijk heeft hij ons teruggebracht naar Tongo en vanuit hier hebben we een taxi naar het gasthuis genomen.

Het was een hele mooie rustige omgeving. Onze kamer was echte Afrikaans hutje, die samen met de andere hutjes een hele schattige binnenplaats vormde. En er was ook nog een echte douche in de open lucht, wat wilden we nog meer. Ze moesten wel nog even snel onze kamer klaarmaken. Ofja snel, na ruim een uur konden we erin, haha. Maar het waren hele lieve mensen. Ze waren speciaal voor ons nog naar het dorpje gereden om ingrediënten te kopen voor ons avondeten.

De volgende ochtend hebben we ons ontbijt in Bolgatanga gegeten bij de Smoothiebar. Dit kregen we als tip mee in Karimenga. En het was zeker een goede tip. Ze hadden tosti’s, pannenkoeken, wraps, loempia’s en natuurlijk heerlijke smoothies. Het was echt gericht op westerse bezoekers en vrijwilligers. Oh, wat hebben wij genoten die ochtend. ;)

Later hebben we een trotro naar Bongo gepakt. We zijn hier ook naar de chief’s palace gelopen, maar helaas was de chief niet aanwezig. We werden vriendelijk geholpen door een hele oude vrouw. De zoon van de chief heeft ons meegenomen naar een bekende berg met rotsen. Deze hebben we beklommen, wat resulteerde tot een heel mooi uitzicht.

In de verte zagen we een meer, wat er erg aantrekkelijk uitzag na al dat zweten, haha. We vroegen of je daar kon zwemmen en dat kon. Hij heeft ons er ook nog naar toe gebracht op de motor. We waren echt 2 gelukkige meisjes in het water, hier waren we echt eventjes aan toe, haha. Vervolgens heeft hij ons geholpen met een lift terug naar Bolgatanga. Ja alweer Bolgatanga. We gingen naar een klein dorpje wat er voor ons gevoel niet ver vanaf lag. Maar we moesten eerst terug naar Bolgatanga en vanuit hier konden we weer ket de trotro naar Sirigu.

Vlak voor we in Sirigu waren stapte er iemand uit bij SWOPA, dus ze vroegen of wij hier ook heen moesten. Wij hadden er nog nooit van gehoord, dus reden mee naar Sirigu. Daar aangekomen keken we in onze reisgids en daar stond dat we in SWOPA moesten zijn, haha. Dus konden we dat hele stuk weer teruglopen.

SWOPA is een centrum voor vrouwen in Sirigu. Zei komen hier bij elkaar om potten, manden en schilderwerken te maken. Tegelijkertijd is het een gasthuis voor bezoekers. Erg leuk en een gezellige plek. We hadden gevraagd of we op het dak konden slapen en dat kon! Romantisch lagen we naast elkaar naar de sterren te kijken, haha. Het zorgde wel voor een hoop muggenbeten, maar dat hadden we er voorover.

De volgende dag heeft de manager ons meegenomen naar de lokale bevolking en uitleg gegeven over rituelen en natuurlijk de start van SWOPA. ’s Middag heeft zijn tante ons een workshop mandjes maken gegeven. Ze ging zitten en begon gelijk met het eerste mandje zonder iets erbij te vertellen. Dus wij vroegen ons af of de workshop al was begonnen of niet. Toen zei de manager: You have to look good. Oké, goed opletten dus ;). Toen kwamen we erachter dat ze geen Engels sprak, dus het werd grotendeels gebarentaal. Maar het was een leuke ervaring en we hebben ons eigen Afrikaanse mandje kunnen maken.

Toen we klaar waren zijn we terug naar Sirigu gelopen en vanuit hier een Trotro via Bolgatanga naar Wulugu gepakt. Het weekendje zat er al weer op voor ons, maar goed ook, wan we waren dood op.