Een nieuw verhaal vanuit het mooie Ghana. Jullie zijn bijna weer helemaal op de hoogte :)

Allereerst hebben we natuurlijk een hele hoop leuke dingen met de kinderen gedaan. Het verven was echt een het hoogtepunt. We hadden ze allemaal in groepjes van vier op de grond gezet. Wat een hele opgave is als er 35 drukke kinderen rondlopen. Ze kregen allemaal een wit A3 papier, kwast en in het midden een stuk karton met 7 verschillende kleuren verf erop. Time to start ! Ze keken eerst naar hun kwast en vervolgens ons met een verbaast gezicht aan. Oké, dit moeten we eerst even voor doen. Best apart voelde dit. Je gaat er automatisch vanuit dat je dit als kind snapt, maar hier is dat natuurlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ze gingen snel aan de slag en op een gegeven moment waren ze allemaal muisstil aan het schilderen. Heel mooi om te zien. Iedereen had zijn eigen unieke stijl zullen we maar zeggen, haha. Later hebben we alle schilderwerkjes in de gang van het kindertehuis gehangen.

Kleuren vinden ze ook hartstikke leuk. Net als de scoobidoo touwtjes. ’s Ochtends hebben Ilse en ikik eerst nog even met de touwtjes geoefend. Wij wisten namelijk zelf niet eens meer hoe het moest, dus we waren erg nieuwsgierig of het niet te moeilijk voor ze was. We begonnen eerst met vlechten en dat hadden de meesten al vrij snel onder de knie. Hierna hebben we de kinderen 1 voor 1 uitgelegd hoe je het vierkantje maakt. Nou geloof me, het was een hele dagbesteding. Maar uiteindelijk waren er wel een paar die het helemaal zelf konden afmaken. Nu 2 weken later, zien we nog steeds kinderen rondlopen met scoobidoo touwtjes om hun arm, been of hoofd. Heel leuk.

Buiten dat de Suluya kinderen in de weekenden naar Wulugu kwamen, zijn wij natuurlijk ook regelmatig naar Suluya gegaan met onze grote hobbelvriend: de bakbrommer. Hier hebben we o.a. de baby kleertjes uitgedeeld. Met 2 rugtassen vol kleertjes gingen we langs de hutjes op zoek naar baby’s. De moeders waren allemaal zo dankbaar, heel fijn om te zien. Op het begin moesten we nog flink zoeken, maar op een gegeven moment ging rond dat wij kleertjes aan het uitdelen waren en kwamen de moeders met baby’s in vogelvlucht op ons af. Ideaal, We hadden het namelijk bloed heet van het lopen in de zon. Soms hebben we echt het gevoel dat we gaan smelten, haha

In de afgelopen tijd hebben we ook voor elektriciteit kunnen zorgen in het kindertehuis. Francis had naar de elektricien gebeld en een lijst voor ons opgesteld. Ilse en ik zijn naar Walewale gegaan om de spullen te halen. Bij de elektricityshop aangekomen, lieten we de lijst zien en vertelde we wat we nodig hadden. Op een of andere manier was het heel ingewikkeld en besloten ze uiteindelijk hulp te vragen aan hun baas, die er binnen 5 minuten al was. (ondertussen waren we wel al een uur verder, haha) De baas snapte alles van de lijst en gaf helder antwoord op onze vragen. Erg fijn en we konden met een zelfverzekerd gevoel over de gekochte spullen weer terug naar huis.

Na 2 weken kregen we eindelijk gehoor van de elektricien en kwam hij de materialen instaleren. Wanneer hij de ingekochte spullen zag, begon hij meteen te vertellen dat we alles fout hadden gekocht. Dit zorgde er al voor dat hij minpunten kreeg van ons. Toen vertelde hij ook nog dat mensen met bewondering naar het huis moesten gaan kijken. Hij had een status hoog te houden als elektricien, dus wij moesten goede spullen inkopen voor hem. Nu waren wij al helemaal van onze à propos. Het is een kindertehuis en het enige wat wij willen is dat er licht brand en verder niks. (Nogal een logische gedachte vonden wij) Vervolgens werden we flink uitgelachen en totaal niet serieus genomen. Gelukkig kwam Janet erbij en vertelde dat voor haar ook al die poespas niet nodig was. Hier reageerde ze wel normaal op. Ilse en ik moesten echt even stoom afblazen, haha.Uiteindelijk hebben we nog een paar kleine dingen moeten omruilen en heeft hij alles toch nog netjes geïnstalleerd. Met de elektro experts Nina&Ilse valt niet te sollen.

Tussen al deze drukte door gaan we voortaan 1 keer in de week naar een zwembad. Eventjes afkoelen en ja dat is flink nodig met deze temperaturen, haha. Een tijdje geleden zijn er bij het gastgezin van Anne (De andere vrijwilliger in Wulugu) 2 vrijwilligers uit Nederland bijgekomen. Met z’n vijven hebben we het heel gezellig gehad de afgelopen tijd. Af en toe weer eens Nederlandse gesprekken en humor is toch wel leuk ;)

Nog 1 goed nieuwtje om mee af te sluiten. De vrouw die in Suluya voor alle kinderen kookt, kon niet mee verhuizen naar Wulugu met alle kinderen. Dus zijn we gaan zoeken naar een nieuwe huismoeder en die hebben we gevonden ! Een hele lieve vrouw met 3 kindjes.Heel fijn dat we een nieuw iemand hebben gevonden, waar we allemaal een goed gevoel bij hebben.