Vrijdag zijn we naar Bolgatanga gegaan om platen voor het plafond en nog wat verf te kopen. 'S ochtends waren we te laat om met de dagelijkse Trotro mee te kunnen, dus het werd liften. De eerste vrachtauto stopte meteen voor ons, ideaal. Toen bleek dat hij gewoon in Wulugu moest zijn om wat spullen te leveren en dus niet voor ons stopte. Dit zorgde voor een lichtelijk genant moment. Gelukkig mochten we toch meerijden. Echt gaaf, maar ook wel een beetje eng. Als we naar Bolga gaan, zien we namelijk regelmatig een vrachtwagen op de zijkant liggen. Er zijn een hoop gevaarlijke bochten, dus we hebben wel even gevraagd of hij ons in leven wilde houden. Dit beloofde hij en inderdaad we zijn zonder schrammetje aangekomen. ;)

Voor het plafond hebben we platen gehaald bij dezelfde shop waar we normaal de tegels haalden, erg handig. Hierna zijn we naar de oh zo leuke verfverkoper gegaan. We hebben hem foto's laten zien van de geverfde kamers. Om te bewijzen dat 2 blonde meisjes echt wel kunnen verven. Het enige wat hij hierop reageerde was dat de kleur niet goed was uitgekomen en hoe we dit konden veranderen. Wij wilden alleen complimentjes horen en verder niets, haha. We hebben onze spullen gekocht en zijn maar snel weer vertrokken ;) Hij vroeg ook nog of hij zijn nummer voor de tweede keer op het bonnetje moest zetten, omdat ik hem nog niet had gebeld. Uiteindelijk vriendelijk laten weten dat dit niet persee nodig was.

Janet was ook in Bolgatanga en heeft een busje voor ons geregeld, waar we de spullen mee konden vervoeren naar Wulugu. De lange platen werden boven op de Trotro gelegd en staken voor en achter gigantisch uit. No problemo in Ghana. Onderweg bogen opeens alle klikstangen om, tja dat hoort erbij. Nog een touwtje er omheen en doorrijden. Uiteindelijk zijn alle spullen zonder stukken in Wulugu aangekomen.

Deze week hebben we 4 dagen samen met Mohammed en zijn vriend aan het gebouw gewerkt. Wij verven en zei het plafond. Ondertussen is de hele binnekant geverfd en het plafond zit er overal in.

De hond hebben we ook maar gelijk meegenomen tijdens het verven. Na een paar dagen had hij mooie kleuren als groen, roze en blauw op zijn witte vachtje. Als je in Ghana zelf een hond hebt is het niet de gewoonte net als in Nederland om hem een naam te geven. Behalve onze huisvader die heeft het hondje wel een naam gegeven, namelijk: anything. Elke keer als wij naar het dorpje lopen, loopt anything mee. Hij zet ons af en gaat dan weer naar huis, haha. Alleen nog achter een stok aan rennen en dan is het echt een huisdier.

We hebben ook voor het eerst een dagje weg gepland en wat voor een dag. Via andere vrijwilligers hadden we gehoord dat er een mooi zwembad in Bolga was. Bij aankomst keken we onze ogen uit. Het was een heel luxe zakenhotel waar je voor 1 persoon al 120 dollar per nacht moest betalen.

Gelukkig kwamen wij alleen om een dagje zwemmen. Hiervoor kregen we ook nog allebei een hele grote badhandoek. Er waren naargenoeg geen andere bezoekers, dus we konden echt lekker uitrusten en genieten. Ofja voor Ilse werd het niet uitrusten, want ze ging voor eerst na 4 maanden weer een keer trainen voor haar zwemwedstrijden, wat ze normaal 8 keer in de week deed. 's Avonds kwamen we lekker schoon weer in Wulugu aan en werden we zoals altijd met open armen ontvangen door onze gastfamilie.

De muizen hebben ook nog regelmatig hun gezichtje laten zien. We hadden een lekkere appel en bueno op ons nachtkastje liggen. Het was de aller laatste bueno die Ilse uit Accra had meegenomen(14 uur rijden), dus erg zeldzaam. Na een tijdje kwamen we terug in onze kamer en was het verdwenen. Vanaf toen hebben we besloten om de prullenbak en al het eten aan de deurklink te hangen, want daar zouden ze never nooit komen. En jawel hoor, Ilse maakte de deur open en zag gelijk een muis uit het zakje springen. Wij wisten niet dat muizen tot zo veel in staat waren. Nu ligt alles hopelijk veilig in een stevige tas met rits.

We zijn nog nog 3 keer naar het project geweest en hebben de opblaasbare wereldbollen meegenomen. Het blijft leuk om te vertellen waar Ghana ligt en waar jij zelf nu precies woont. Hierna is de wereldbol alleen nog maar leuk om mee te voetballen. En ik geef ze groot gelijk ;)

De ochtenden naar Suluya zijn altijd erg hartverwaremend, maar ook vermoeiend. In deze tijd stijgt de temperatuur naar wel 40 graden en er is naargenoeg geen schaduw. De kindjes zijn erg vies en behalve het huis is er echt helemaal niks. Dan nog 2 keer 45 minuten schudden in een bakbrommer onder de felle zon. De middag hierna brengen we daarom vaak op ons bed door met bijvoorbeeld een filmpje ;)

Maar er is goed nieuws. De overplaatsing van de kinderen zit er bijna aan te komen!! Zaterdag komen de kinderen een dagje kijken en spelen in het nieuwe huis in Wulugu. Zo kunnen ze aan de plek wennen. Een week later blijven ze voor het eerst een nachtje slapen en het weekend daarop is het zover en gaan we ze eindelijk overhuizen !!!