Weer een klein verhaaltje, wat gaat de tijd ontzettend snel hier!

Maandag ben ik samen met Ilse naar het weeshuis gegaan. Na 45 minuten schudden in de bakbrommer, is het altijd fijn als we weer zijn gearriveerd. Dit keer hadden we nagellak meegenomen en dat vond iedereen echt geweldig. De jongens, meisjes, kleintjes, ouderen, iedereen moest en zal hun nageltjes kleuren. Maar na een tijdje bleef het niet bij de nagels. Op het gezicht ziet er namelijk ook hartstikke tof uit. Vooral die felle kleuren op die donkere huid.

We waren deze keer al vroeg naar huis gegaan, omdat Mohammed 's middags naar de moskee ging. Je ziet in het Noorden heel veel moskeeën, maar ook nog steeds een hoop christelijke kerken. Het samenleven van deze groepen gaat heel goed, ze respecteren elkaar. Erg mooi om te zien.

.

Dinsdag zijn we naar Bolgatanga gegaan. 08:30 stonden we langs de weg te wachten op een trotro die dagelijks voorbij komt. Het voelde bijna als wachten op de buurtbus in Nederland ;) Aangekomen in Bolga zijn we gelijk naar de tegelshop gegaan. We worden hier altijd goed geholpen en de communicatie is erg duidelijk. Tegels en cement waren dus binnen no time geregeld, heel fijn.

Een van de medewerkers heeft ons toen de weg naar de verfshop gewezen. Ook ging hij mee om te zorgen dat wij niet meer betaalde als nodig was, wat regelmatig voorkomt als blanken mensen gaan shoppen in Ghana. In deze winkel voelden wij ons niet echt serieus genomen. Welke kleuren heb je? Geel, donkerblauw, rood, gebroken wit enz. Oké, dus je hebt geen appelgroen. Jawel die wel. En heb je roze ook niet? Jawel. Waarom zeg je dat dan niet meteen... haha. Toen we hem vertelde dat we zelf gingen verfen, werden we ook nog uitgelachen! Pfff, hij heeft geen idee over wat wij allemaal kunnen;) Maar goed, uiteindelijk heeft hij toch nog zijn telefoonnummer achterop het bonnetje geschreven, maar deze kans heeft hij helaas gemist. Toch iets vriendelijker moeten zijn tegen ons.

Onderweg kwamen we dezelfde trotro van de heenweg tegen, dus gevraagd of ze ons, met de tegels en verf mee terug wilden nemen. Prima, ze zouden de tegels ophalen en bellen als ze hiermee klaar waren. Na 2 uur hadden we nog geen telefoontje. Tja, tegenwoordig ben ik dat wel gewend en heb ik een hoop geduld gekregen hier. Toen ze uiteindelijk terugkwamen, zat de bus vol met nog een hele hoop andere spullen. Ze zijn dus nog gewoon even rustig wezen shoppen. En wij maar wachten en wachten.

.

Woensdag zijn we weer naar het project gegaan in Suluya. De school was vandaag open, maar nog steeds zagen we kinderen van het weeshuis rondslenteren in het dorp. Ze kiezen blijkbaar zelf of ze wel of niet naar school gaan. Wij waren natuurlijk erg benieuwd naar de school, dus zijn we er direct naartoe gelopen. Alle kinderen (Er waren maar 30 kinderen aanwezig) kwamen gelijk op ons afgerend. Verderop zaten de twee leraren op een stoel niks te doen, pauze zeggen we dan maar.

Na een tijdje praten kwamen we erachter dat deze school helemaal niet gefinancierd wordt door de overheid. Ze krijgen geen materialen, methodes of leerplan en een erg laag loon.Ze vertelden dat de kinderen die oud genoeg zijn om op het land te werken, vaak niet naar school gaan. Deze familie's werken ontzettend hard op hun plantage, maar verdienen nog steeds heel weinig. De rijke handelaars uit het zuiden komen hier om de producten goedkoop in te kopen. Zodra ze terug zijn wordt die prijs omhoog gegooit en verdienen ze bakken met geld. Terwijl de mensen hier in Suluya met een paar cedi blijven zitten en pde kinderen nog steeds niet naar school gaan. De nieuwe president die in december gekozen is, komt o.a. op voor de arme mensen in het Noorden. Hopelijk kunnen zei hier wat aan doen de komende jaren, al is het maar een kleine verandering.

Toen we 's middags terugkwamen, zijn we gestart met het verven van de witte onderlaag. Een heel werk, maar samen hebben we toch binnen een paar uurtjes 3 kamers af kunnen maken. Neefjes Juinja en Manaase wilden ook heel graag helpen, maar helaas deden ze elke keer precies het verkeerde. Heel erg fijn is dat :p Ook de kikkers helpen graag mee. Toen Ilse begon met verven sprong er een kikker vanuit het plafond in de bak met verf.

.

De volgende dag gingen we de 3 kamers afmaken. Eerst even goed op internet kijken hoe je moet verven als een echte schilder. En toen konden we aan de slag. Tot in het donker doorgewerkt, maar erg trots op het resultaat. Al zeggen we het zelf, haha. Toen Janet 's avonds terugkwam van de bar, heeft ze nog een paar vreugde dansjes gedaan. Zo blij was ze er mee ;)

Tot snel maar weer