Vanaf hier neem ik het blog weer over, want afgelopen zaterdag zijn we bij mijn nieuwe gastgezin in het noorden gearriveerd.

.

Toen we aankwamen in Wulugu(mijn nieuwe woonplaats) zou Janet(nieuwe gastmoeder) ons bij de hoofdstraat komen ophalen. Tijdens het wachten liet onze chauffeur een foto zien van zijn kindje dat vorige week was geboren, dus tijdens onze rondreis. Maar hij wilde ons daar niet tijdens de reis mee belasten. Gelukkig hadden we bij 'Hand in Hand' een slabbertje als souvernir gekocht, die we hem als kado konden geven.

Aangekomen bij mijn verblijf werden we met open armen ontvangen. Janet en Francis zijn heel lief en hebben 2 kinderen. Verder wonen hier vanwege de vakantie nu ook veel neefjes en nichtjes, dus een grote gezelligheid. Water(Voor douchen, wassen, toilet enz) halen we met een emmer uit de put die midden in de binnenplaats staat, ideaal dus ! Afvallen gaat hem in het noorden ook niet worden, want we krijgen weer veel koolhydraten/olie en weinig groente binnen. Maar ik ben al lang blij dat het eten hier prima te doen is.

'S middags heeft neef Immanuel ons rondgeleid in het dorpje. We zagen al snel een groot verschil met het zuiden. Het grotendeel van de bevolking hier woont in kleine lemen huisjes. Het dorp heeft 4 primary schools en zelfs een senior high school, maar toch verstaat het grotendeel in Wulugu geen engels. Dit communicatieprobleem zie je veel in Noorden van Ghana. Later zijn we naar hun eigen winkeltje + barretje gegaan. Hier aanvast zit het familiehuis, waar Janet en Francis ook regelmatig zijn. Samen met hun familieleden runnen ze hier het winkeltje en de bar. Niet zoals wij het kennen in Nederland, maar het is een bar.

Het was oudjaarsdag, dus om 21:00 werden we opgehaald door neef Kelvin om naar de kerk te gaan. Er werd volop gedanst en muziek gemaakt en om 23:15 begonnen ze me met bidden. Dit zorgde ervoor dat ze iedereen die in slaap waren gevallen om 23:55 weer wakker moesten maken. Om 00:30 vonden wij het wel prima en zijn we teruggegaan naar ons huisje. Dat was nog eens een bijzonder oud op nieuw.

.

Die volgende dag was het zondag, dus de dag van de kerk. Gelukkig hadden we daar geen tijd meer voor, dus moesten we het helaas overslaan. 's Middags ben ik mam naar Walewale(een dorpje verderop) gegaan om fruit te halen, wat we in Wulugu niet kunnen kopen. Ook hebben we bakken gekocht waar we spullen in kunnen opbergen die we van Nederland hebben meegenomen.

Deze avond zou er een nieuwjaarsfeestje plaatsvinden in onze binnenplaats. De muziek stond om 16:00 al knoephard, zoals altijd in Ghana en de kinderen van het dorp waren volop aan het dansen. Pap kon het natuurlijk niet laten om eventjes een danspasje met de kids mee te doen ;) Wij hebben de avond doorgebracht in het familiehuis. Bij terugkomst zagen we pas hoe groot feest het was. Er waren wel +/- 400 mensen op afgekomen. Om 00:00 was het afgelopen en binnen 10 minuten was iedereen ook verdwenen. Ideaal zo'n feestje organiseren hier. De volgende dag was er weer een whiteparty en begon het hele riedeltje weer op nieuw.

.

Maar eerst was het tijd om naar het project te gaan! Het kinderhuis staat in een dorpje verderop genaamd Suluya. Mohammed bracht ons met de bakbrommer. We reden over een hobbelig zandpad en zagen niks anders dan een droge grasvlakte met hier en daar wat bomen. Na 40 minuten kwamen we aan bij een klein dorpje met alleen maar lemen hutjes(Die we van de tv kennen). Alle kinderen kwamen meteen op ons afgerend en klommen masaal de bakbrommer in. Toen we bij het kinderhuis aankwamen, was het even schrikken. 5 kleine hutjes staan in een cirkel aan elkaar vast. 2 hutjes zijn verwoest in het regenseizoen, dus de 35 kindjes slapen nu in 3 kleine hutjes op de grond. Een paar huisjes verderop woont een stel die voor de kinderen zorgt. Janet geeft geld zodat ze voor kinderen kunnen koken. Douchen met 35 kinderen is een hele opgave, want de enige waterbron die ze hebben is een rivier 20 minuten lopen. Verder doen ze de hele dag niet veel. Er staat een mooie school, maar er is een te kort aan docenten en materialen. Er vindt dus weinig tot geen scholing plaats. Na de uitgebreide rondleiding van Janet, zijn we weer in de bakbrommer geklommen om over het hobbelpad weer terug te gaan.

Bij terugkomst zijn we een uurtje gaan liggen. We waren moe van de hitte, maar ook van de heftige dingen die we hebben gezien deze ochtend.

.

Dinsdag was de laatste dag samen met pap en mam. Daarom zijn we samen met neef Immanuel naar Paga gegaan. Hier hebben ze een vijver waar je krokrodillen kunt aaien. Ja inderdaad, hoe bedenk je zoiets. Toch wilde we(vooral ik) het meegemaakt hebben. Op de terugweg zijn we nog langs de markt in Bolgatanga gegaan. We waren al een tijdje op zoek naar een usb. Nu zagen we er een liggen, maar het leek alsof hij niet voor verkoop was. De man zei van wel, dus dat kwam mooi uit. Bij terugkomst zagen we op de laptop dat er muziek op de stick stond. Hij heeft dus zijn eigen usb stick aan ons verkocht :)

Woensdagochtend was het tijd om afscheid te nemen van pap en mam. De bus zou om 08:00 langskomen om ze op te pikken. Om 06:45 moesten we opeens opschieten, want de bus zou er elk moment zijn. En jahoor om 07:00 was de bus er al. Gelukkig waren we optijd. Ik denk dat de chauffeur geen echte Ghanees was, want te vroeg komen in Ghana is heel, maar dan ook heel erg zeldzaam.