Op eerste kerstdag gingen we naar het project “hand in hand”. Daar wonen meervoudige gehandicapten met hun begeleiders wonen. Bezoekers kunnen een huisje huren. Daar was eindelijk een kerstgevoel. Overal hadden ze kerstverlichting. ‘s Avonds waren er optredens van muziek door de kinderen en een bewoner kwam als kerstman tevoorschijn. Iedereen kreeg een cadeautje en ook wij kregen een mooie armband van de kerstman. Super gastvrij van ze. Die nacht hebben we heerlijk geslapen in een groot 4 persoons bed en met schone lakens. Echt een genot. De nachten zijn in deze tijd lekker koel.

We namen een ontbijt onder een mooie overkapping. Het is hier overal mooi en schoon. Je kan zien dat ook de kinderen erg goed verzorgd worden. ’s Morgens gaan ze wandelen over het terrein met alle bewoners. En om 16:00 is er elke dag een zwemuurtje. Zo krijgt iedereen beweging. Deze middag werden we getrakteerd op een prachtig kerstspel door alle bewoners met hun begeleiders. De kinderen die moeilijk konden bewegen of praten kregen een rol als schaap. En op het eind werd er veel gedanst met kindje jezus op de nek bij een begeleider. Zoveel samenhorigheid. Dat is pas echt kerst vieren. Van een kerkelijke gemeenschap die ook kwamen kijken kregen ze het eten en drinken voor de hele dag en nog een gift.

.

De volgende dag zijn we naar een Monkey sanctuary gegaan. Weer een hele belevenis met een heleboel apen. Heel bijzonder was dat deze apen als ze ziek zijn naar het dorp toe gaan om te sterven. De mensen begraven daar ook de apen. Het is een kerkhof van apen waar zowel de naam als de sterfdag op een bordje staan bij het graf. We moesten in een holle boom klimmen. Jaja ook mij lukte dat. Daarna kwamen we langs een proeftuin voor duurzame inrichting van landbouw en huizen. Daar moesten we natuurlijk van Jan naar toe. Dat werd een hele kennis uitwisseling. Al waren we Jan ook even kwijt tijdens de rondleiding, haha. Nadat hij even een foto gemaakt had was hij per ongelijk ons voorbij gelopen. Heel in de verte hoorde we hem roepen: Ninaa J. Je kan hem ook nergens alleen laten!

Ook zouden we nog naar een vleermuizengrot gaan. We kwamen bij het dorpje aan waar we door een complete familie verwelkomt werden.Vandaar uit werden we meegenomen naar de chief van het dorp. Ook daar werden er weer veel handen geschud. Uiteindelijk bleek dat zijn zoon opgetrommeld moest worden om ons mee te nemen naar de grotten. Helaas koste dit allemaal zoveel tijd dat we er niet meer heen konden, omdat we Ilse en haar familie zouden ontmoeten in Hand in Hand. Daar aangekomen waren we net op tijd, want we zagen ze al in het dorp. Heel gezellig om ze te zien. Samen hebben we met hun gegeten.

De volgende dag hebben we nog gewandeld met de bewoners en nog even naar de sportdag gekeken. Ja hoor, ze deden ook zaklopen. Echt grappig om te zien. Helaas moesten we toen alweer afscheid nemen van Ilse en haar familie. Ook Ineke Bosman (oprichtster van Hand in Hand) en andere mensen die we hier ontmoet hebben, zwaaide ons vriendelijk uit. Ineke heeft nog gauw een foto gemaakt van een Nina en gehandicapte jongen die verliefd was op haar. Nog geen vijf minuten later had ze het al op haar facebook pagina gezet haha. Knap voor iemand van 70 jaar.

.

Op naar het volgende avontuur.Vandaag vertrokken we naar het grote natuurpark Mole. Onderweg nog even langs een waterval. Meestal zijn we bijna de enige touristen, maar in dit geval waren er heel veel Ghaneese jongeren en gezinnen. En die jongens wilde graag met ons onder de waterval. Aangezien er niemand een bikini droeg, hebben we dat maar niet gedaan. Toch konden sommige het niet laten om ons voorzichtig nat te spetteren, de deugnieten. Dus maar gauw weer door gereden naar Mole.

We kregen daar een joekel van een slaapkamer met 3 eenpersoons bedden. Maar wel een douche met weer een pis straaltje. Gelukkig was er een zwembad waar we dankbaar gebruik van maakte. Om 17.00 vertelde ze ons als we nog wilden eten, dat we het heel snel moesten bestellen. Uiteindelijk kregen we na wederom veel kaartspelletjes om 19.30 u ons eten. Bleek dat het de bedoeling was dat je rond 15.00 uur je bestelling voor ’s avonds moest doorgeven. Zodat ze op tijd alles konden voorbereiden. En inderdaad dan kwam het eten op de tijd die je had afgesproken. Je moet het maar even weten.

.

De volgende dag om 7.00 hebben we de voetsafari gedaan van 2 uur. Daar zagen we een krokodil, allerlei soorten antilopen en zelfs een olifant. Bij het hotel hadden we al een pumba (soort wildzwijn) met baby’tjes gezien. Heel schattig. En rond etenstijd komt er een invasie van apen. Dat is een natuurfilm in voor je deur. Super grappig om te zien. Toch worden ze door het personeel met een katapult weggejaagd om te voorkomen dat ze ook bij het restaurant komen.

Om 15.00 hebben we nog een kano safari gedaan. Met twee peddelaars en een gids(deze keer zonder geweer) voelden we ons redelijk veilig. Vooral prachtige vogels gezien met mooie felle kleuren. En een krokodil die vanaf de kant in het water dook in een ondergrondse gang werd ons verteld. Dus we hoefde niet bang te zijn……..‘s Avonds lekker gegeten met een koud pilsje op het terras. Dat hadden we wel verdiend.

.

De volgende ochtend ben ik met ‘n boek op een terrasje met uitzicht op het meertje gaan zitten. Ik zag al meteen een bushbok(soort antilope) lopen. En binnen een half uur twee olifanten in de buurt van het meer staan. Super mooi. Gauw Jan gehaald en Nina heeft nog net een olifant kunnen zien, omdat ze te lui was om uit bed te komen. Net voor we ons ontbijt wilden bestellen kwam er iemand vertellen dat er een olifant bij het hotel stond. Een heel vreemd gezicht zo dicht bij iemand zijn kamer. Maar wel heel tof voor ons natuurlijk.

De echte Autosafari die we die dag hebben gedaan kon dat natuurlijk niet meer goed maken. Al hebben we veel dieren gezien, maar geen olifanten meer. Maar goed ook, want onze gids met zijn geweer lag het eerste deel van de tour meer te slapen dan op te letten. Zeker een feestje gehad de vorige avond. Het is hier echt een superplek om te genieten van de natuur en de dieren. En je komt er heerlijk tot rust.

.

Morgenvroeg vertrekken we naar Wulugu. In het verre noorden. Langzaam komt het afscheid van Nina dichterbij. Nog maar even niet aan denken, want het is zo gezellig deze weken met haar. Dus er maar zo lang mogelijk ervan genieten.