Demi heeft zich op het laatste moment toch niet ingeschreven voor dit weekendtripje. Ze is een tijdje terug geopereerd aan haar enkel. We gingen veel bergen beklimmen, dus het werd helaas thuisblijven voor Demi. Donderdag zijn we al om 08:00 vertrokken. Het zou namelijk een lange reis gaan worden. Onderweg kwamen we een trotro voor Kasoa tegen, maar we dachten een Trotro rechtstreeks naar Accra is makkelijker, dus liepen we door. Bij het station aangekomen, ging er geen Trotro naar Accra. Dan toch maar een Trotro naar Kasoa en wachten tot hij vol is. Wij dachten dit gaat lang duren, want zojuist was er al een vertrokken. Gelukkig duurde het maar 15 minuutjes. Hierna kwamen we er ook nog achter dat deze Trotro ook naar Accra ging. Ideaal ! Aangekomen bij een onbekend dorpje stapte iedereen uit, maar wij konden blijven zitten zei de chauffeur. We vertelde dat we naar het grote Station moesten. Nu ging de Trotro opeens niet meer naar Accra... Dan maar snel uitstappen.

Een Taxi heeft ons naar een ander Trotrostation gebracht en daar konden we een rechtstreeks een Trotro naar Ho pakken. Dit was de meest oncomfortabele trotro die we ooit gehad hebben. De stoeltjes stonden zo dicht op elkaar dat je beide benen aan de rechter kant moest houden en zo de komende 4 uur kon blijven zitten, want aan de linker kant lagen de kniën van je buur. Toen had Ilse ook nog het probleem dat er allemaal haartjes uit haar staart hingen. Door de wind werd ze helemaal gek van al die haren in haar gezicht. Jaja het was een vermoeiende reis. ;)

.

Om 16:00 kwamen we aan bij ons hotel in Ho. We hadden gelezen dat ze bij het hotel verderop een zwembad hadden. Hier verheugden wij en vooral Ilse zich al weken op. Ze ligt thuis namelijk elke dag in het water om te trainen voor haar zwemwedstrijden. Snel omkleden en aanlopen dus. Buiten aangekomen: euhm, links of rechts? Hoe heet het hotel ook alweer? Iets met Coffee. We gaan wel rechts en dan vragen het aan iemand. Do you know where the coffee Hotel is? They have a swimming pool? Iedereen reageerde heel vaag en het leek alsof ze het niet kenden. Toch stuurde ze ons allemaal rechtdoor, dus dan zal het wel goed zijn. Bij de 5e keer aan iemand vragen, wisten ze meteen wat ik bedoelde. Het was totale de andere kant op was en we moesten een Taxi pakken. Volgens mij is het echt typisch iets Ghanees: Niet willen toegeven als je het niet weet dus dan maar overal ja op zeggen. To the left or to the Right? Yess. To the left? Yess. To the right? Yes...

Dus taxi gepakt en om 5 voor 5 kwamen we aan bij het Hotel. We liepen het trapje op en zagen een schoon en heel mooi zwembad(Best zeldzaam hier). Toen we eindelijk de receptie hadden gevonden, vertelden ze ons dat het zwembad al gesloten was vanaf 17:00. We hadden ons er zo op vergheugd, maarja het is niet anders. Dan pakken we nog wat te drinken en dan lopen we maar terug. Bij het hotel aangekomen was er ook nog geen douchewater... Haha, wat hadden we een geluk. Nadat er iemand van het personeel al 3 keer op en neer was gelopen, werkte het nog steeds niet en kregen we een emmer met water. Prima!

Ons avondeten was hierna al snel klaar. Dit was denk ik de eerste keer dat we ons eten tegelijkertijd en zo vlug kregen. Het was vis met groosterd brood en salade, lekker! We hebben nog wat kaartspelletjes gedaan en zijn optijd naar bed gegaan. Een uur later werden we wakker geklopt door het personeel. Het water werkte weer, maar ze hadden de knop niet dichtgedraait, dus de douche stond aan. Of wij hem even dicht wilden draaien. Bij Ilse zijn ze niet langsgeweest en ze is ook niet wakker geworden van het geluid.

.

Vrijdag stond de wekker al om 05:00. Toen Ilse wakker werd, stond haar hele kamer blank, oeps haha. Gelukkig vonden ze het niet weg. Na het ontbijt zijn we aangelopen naar het station. Hier hebben we een taxi naar Amedzofe gepakt, het hoogste dorp van Ghana. We zijn eerst naar te top van de mount Gemi geklommen en konden al merken dat onze conditie flink achteruit gegaan is hier. 30 graden Celsius is niet echt een temperatuur waarbij je besluit om heftig te gaan sporten. Terug bij het dorpje aangekomen kregen we een gids. Met hem zijn we verder gedaalt naar de Oti waterfall. Heel erg mooi en we konden lekker douchen onder de waterval!

Half 10 waren we al terug, maar het voelde alsof we al een hele dag erop hadden zitten. Het was weer zo'n dorpgevalletje, waar geen taxi of Trotro te bekennen was. Op een gegeven moment kwam er een kleine vrachtauto voorbij. We vroegen of we mee konden rijden naar t volgende dorp en dat mocht! We konden achter in de bak springen en gassen maar, haha supertof!

Daar aangekomen hebben we de motor naar the monkey sanctuary gepakt. (Motors worden in deze regio heel veel als openbaar vervoer gebruikt) We waren met 3 personen, dus 2 motors. Ik ging alleen en de chauffeur zei dat ik mijn tas bij hem op het stuur kon leggen, oké prima? Het bleek dus dat een andere man met heel wat spullen er ook nog bij moest. Van te voren had ik nooit verwacht dat dit ging passen. Deze motorrit was echt super tof! Vol gas door de bochtjes heen, daar houdt ik van. Eigenlijk best gevaarlijk zonder helm of enige bescherming, maar daar denken we dan maar even niet aan.

.

Na een tijdje, kwamen we aan bij the monkeys sancuary. Hier konden we bananen kopen en kregen we een gids mee naar het bos. Toen hij een soort piepgeluid maakte, kwamen de aapjes van alle kanten, voor, achter, links, rechts. Hij liet ons zien hoe we de banaan aan de apen konden voeren. Als je eenmaal een banaan in je handen had, sprongen er meteen drie apen op je. Maar ze waren niet agressief ofzo. Je kont ze gewoon aaien, echt schattig. Het was wel duidelijk dat ze ons helemaal niet meer interresant vonden, toen de bananen op waren.Hierna hebben ze voor ons twee motors naar Kpando geregeld.

Daar aangekomen, wilden we naar de pottenbakkers. Opeens moest er een extra motor bij komen, zodat ieder een eigen motor had, pittig vreemd;) We reden een zijstraat in en ze moesten al meteen naar de weg vragen en bleven maar overleggen. Op een gegeven moment hebben we het op een kaartje laten zien en toen snapten ze het. Blijkbaar lag het niet in Kpando, maar het heette wel de kpando pottery. Hier aangekomen, waren er 5 vrouwen aan het werk. Ze doen echt alles met de hand. Eerst maken ze met klei een vorm. Dan laten ze het 3 dagen drogen. Hierna duurt het nog drie dagen voor het helemaal af is. Ze maakten erg mooie spulletjes en ze waren heel vriendelijk.

Uiteindelijk zijn we een hotel gaan zoeken. We hoorde dat Taste lodge erg leuk was. We werden met open armen ontvangen, maar helaas had hij geen kamers meer over. Hij belde de manager, van een ander hotel die wel plek hadden om ons op te halen, erg lief. Hier konden we helaas niet eten, dus hiervoor zijn we later nog terug gegaan naar Taste lodge.

.

De volgende ochtend begon onze dag alweer om 05:30. Als ontbijt hebben we wat brood langs de weg gekocht en hebben direct de Taxi naar Mount Afadjato(Hoogste berg van Ghana) gepakt.De chauffeur wilden wel wachten, want de tour naar de berg en de waterval zou in totaal 3 uur duren. We wilden ons niet haasten, dus zeiden dat t wel tot 14:00 kon duren. Zolang wilde hij wel wachten, dus zijn we met de Tour begonnen. De Mount Afadjato was echt super stijl. Onze gids liep mee op slippers en kon in 15 minuten de top halen en binnen 5 minuten beneden zijn. Nou dat vonden wij echt super gevaarlijk. Het was echt stijl en er lagen een hoop stenen. Wij deden er al een dik uur over om de top te bereiken.

Hier aangekomen, wees hij een andere berg aan en vertelde dat het in Togo lag (een buurland van Ghana).Het leek ons wel leuk als we officieel in Togo waren geweest. De berg was volgens hem afwisselend omhoog en omlaag ging en we zouden om 14:00 terug zijn bij de taxi. Dus de mount afadjato weer af. Hij moest hiervoor wel anderen schoenen aan doen, dus rende nog eventjes naar het dorp. Toen hij terug kwam had hij nog steeds slippers aan, maar nu waren het teenslippers. Ook had hij voor ons bananen en nootjes gekocht. Wel van ons geld, maar heel lief. Nou starten maar. De berg was echt veel heftiger dan hij vertelde. Hij was nog stijler dan de mount afadjato. De heenweg waren we alleen maar bezig met: 'O god, als we dit nog terug moeten lopen'. Toen we over een grote boomstam moesten lopen, scheurde ook nog mijn broek. Alsof het nog niet erger kon, haha. Na 2 uur klimmen, kwamen we aan bij een dorpje op de top.

.

Het was al bijna 14:00, terwijl we nog naar een koffie winkel 2 dorpen verderop wilden en nog helemaal moesten teruglopen. Onze gids heeft naar het kantoortje beneden gebeld, om tegen de taxichauffeur te vertellen dat hij mocht gaan als hij dat wilde. Ondertussen had onze gids 2 motors geregeld die ons naar het volgende dorpje brachten. Hier hebben we wat fris gedronken en zijn we een nieuwe broek voor mij gaan kopen. Er lagen bijna alleen maar spijkerbroeken, dus niet echt handig. Uiteindelijk vonden we 3 soepele broeken, waarvan 1 in mijn maat. Super!! Het was een soort witte pyama broek met blauwe strepen. Haha, maar hij zat heerlijk. Ik voelde me weer helemaal herboren.

Volgens onze gids was het helemaal geweldig om naar de koffiebonen te gaan, dus daar hebben we ons naartoe gebracht. Bij aankomst waren ze toevallig op de plantage. Na een tijdje kwam iemand die Eva den zakje bonen gaf die ze wilde kopen. Was dit alles vroegen we ons af? Geen uitleg, geschiedenis, voorbeeld. Toen kwamen we erachter dat de baas het erg druk had op de plantage, dus er helaas geen tijd voor onswas. Dan maar weer terug op de motortjes! Ik geniet er elke keer nog van!

.

Teruggekomen bij het begindorpje zijn we nog even langs de tante van onze gids gegaan. Hij had heel veel familie en vrienden in Togo wonen, dus overal moest hij eventjes hoi komen zeggen. Om 16:45 zijn we gestart met het terug wandelen. Ofja wandelen, het was meer hiken. Ik denk dat we allemaal wel 5 keer zijn uitgegleden. Halverwege werd de gids gebeld dat de taxi er nog was. Ohnee, wat voelde wij ons schuldig. Hij had nu al zo lang gewacht!Het begon al donker te worden, maar gelukkig hadden we het engste stuk al gehad. Het laatste stukje hebben we met zaklampen in het pikkendonker moeten lopen, dat had ook wel iets rangers-achtig, haha. Onderweg heeft de gids nog een papaja voor ons meegenomen, die we bij het kantoortje mochten opeten.

Toen we eenmaal terugwaren, was de taxichauffeur niet blij. Begrijpelijk ook, want hij heeft echt lang moeten wachten. We hebben hem wat extra gegeven en heeft ons weer naar Taste lodge gebracht, waar we hebben gegeten. Onze lichamen waren echt doodop. Na het eten hebben we zelfs een taxi terug gepakt, terwijl het 3 straten verderop was. Achja het was maar 50 cent. We hebben snel gedouched en zijn toen ons bedje ingedoken.

.

Zondag was ons laatste dagje. Het plan was om 05:30 op te staan. Toen de wekker ging besloten we om nog een half uurtje te blijven liggen. Onze spieren waren nog steeds niet hersteld van de dag hiervoor. We hebben onze sleutel ingeleverd en zijn naar het Trotrostation gelopen. Hier wilden we wat brood kopen, maar toen we bij het winkeltje aankwamen zagen we dat hij ook gebakken eitjes maakte. Hij was super enthausiast en wilde voor ieder van ons wel 2 eitjes bakken. Het waren niet zomaar eitjes. Hij deed er ook saus en groente doorheen en als finishing touch 2 geroosterde broodjes. Super lekker!

Met een volle maag stapte taxi in onderweg naar de Wli falls. Hier hebben we een wandeling van 2 uur naar de waterval gedaan. Het was de hoogste waterval van Ghana en je kon er heerlijk in zwemmen. Ilse had een duikbrilletje op en de handen van Eva en mij vast. Zo gingen we met z'n 3en gillend onder de waterval door, haha. Ff serieus, het water viel echt super hard soms :) Teruggekomen bij de receptie bood iemand ons een lift naar Accra aan. Hij had een goed busje met Airco, maar we moesten wel nog eventjes wachten op iemand.

Na een 2 uur werden we een beetje ongeduldig, terwijl de chauffeur lekker een dutje lag te doen. Op een gegeven moment zijn we toch nog maar gaan vragen of het nog lang ging duren. Over twintig minuutjes zouden we aanrijden. We hebben nog snel een broodje besteld die in 15 min klaar zou zijn. 1 minuut later was de vrouw terug en wilden ze vertrekken. Oeps, sorry meneer, we hebben net een broodje besteld. Toen we vertrokken, waren we heel blij dat we voor deze lift hadden gekozen. We konden bijna uitgestrekt op de bank liggen en de airco was heerlijk ! De vrouw waar we mee meereden kwam washington en werkte hier ook als vrijwilliger. Helaas had de chauffeur voor een toeristische route gekozen met een hoop gaten in de weg, waardoor de reis erg lang duurde.

.

Na 6 uur kwamen we eindelijk aan in Accra en hebben we de Trotro naar Kasoa gepakt. Helaas eindigde ons weekendje niet zo leuk. Hier is namelijk Ilse haar mobiel gestolen. Gelukkig zat er dichtbij een politiebureau waar we aangifte konden doen.Toen we bij het politiestation aankwamen zeiden ze al dat het bij brug in Kasoa is erg gevaarlijk is, het stikt daar blijkbaar van de criminelen. Achter deze balie was ook een nachtgevangenis. Je kon de criminelen 2 meter achter de tralies zien zitten. Het was een heel klein, stinkend en donker hok, best creepy om dat zo te zien. Toen de aangifte uiteindelijk afgerond was, hebben we rechtstreeks een taxi teruggepakt naar het vertrouwde Mum's care. <3