Het was een druk en heftig weekje.

Dag 64 t/m 68

We zijn erachter gekomen dat het hier niet allemaal eerlijk verloopt. De baas van hier verdient een hele hoop geld. Onze huismoeder die door haar betaald wordt, verdient daarin tegen maar 200 cedi(50 euro) in de maand. Ze kookt voor ons en voor de baas, werkt in het gasthuis 100 meter verder, zorgt voor haar eigen kind en de kinderen van haar baas. De dagen zijn van 05:00 's ochtends tot 22:00 's avonds en ze heeft nooit een dagje vrij. Ze zit er helemaal doorheen en wil hier weg. Gelukkig heeft ze ons in vertrouwen genomen en het verteld. Nu kan ze door de bijdrage van ons(vooral van Conny en Evelyn) eind van deze maand vertrekken.

.

Deze week hebben we ook een projectje voor Yaw opgestart. Anderhalf jaar geleden is hij hier binnengebracht. Yaw heeft een handicap plus een grote groeiachterstand. Vorige vrijwilligers hebben al verschillende plannen gemaakt om Jaw een betere toekomst te kunnen geven. Zei zijn nu niet meer in Ghana, dus is het erg lastig om die plannen door te zetten. Wij willen ze hier dolgraag bij helpen voor de kleine Yaw, dus zijn we op gesprek gegaan bij Grace(directeur).

Tijdens dit gesprek vertelde Hetty(socialworker) ons dat we Yaw niet bij het hokje 'handicap' moesten plaatsen, wat dit heeft hij niet. Hij is geboren als normale jongen, maar is tot zijn zevende levensjaar is opgesloten, misbruikt en mishandeld. Hierdoor heeft hij een grote achterstand. We zijn nu naar een special needs teacher aan het kijken die een paar dagen in de week met Yaw aan de slag gaat. Zei zal ook met een autistisch jongetje en kinderen met een lichamelijke beperking in het weeshuis aan de slag gaan.

Tevens zijn we aan het kijken naar een nieuwe huismoeder voor de jongens. De meiden hebben een eigen huismoeder. De jongens hebben alleen Ruth(de kok), die hun was doet en af en toe helpt. Verder hebben ze de vrijwilligers, maar die komen en gaan steeds weer. Het is beter om een vaste huismoeder te hebben, waar ze op kunnen bouwen en zich aan kunnen hechten.

Eerst eens kijken in hoeverre dit allemaal mogelijk is. Als er meer nieuws is, dan laat ik het jullie weten !!

.

Malaria heeft ook een grote rol gespeeld afgelopen dagen. Met kweku gaat het weer goed, maar er kwamen nog meer zieken. Marthabel was er zaterdagochtend erg slecht aan toe. Pas als de socialworkers wakker waren kon ze medicatie krijgen. Toen ze wakker waren, moest we wachten tot marthabel had ontbeten. Ze geven hier geen medicatie op een lege maag. Ondertussen had ze al 6 keer overgegeven en ik snapte niet waarom ze niks deden. Uiteindelijk zijn Ilse, ik en een socialworker met haar naar het ziekenhuis gegaan. Het was malaria.. 2 injecties, infuus, medicatie en hierna kon ze gelukkig weer naar huis.

Er waren nog 3 jongens ziek, dus de volgende dag hebben we samen met Chris(socialworker) een malariatest bij ze gedaan. Chris wist hoe het moest, maar wilden het niet doen. Demi heeft toen de test gedaan en de uitslag was 3 maal negatief. Dit vonden wij erg vreemd, maar Chris wist zeker dat we de test goed hadden gedaan. Die avond hebben we op internet opgezocht hoe de test werkte en we hadden hem inderdaad fout gedaan. De volgende dag hebben we de test nog eens samen met Hetty gedaan en 2 bleken er malaria te hebben. Voor deze jongens hoefden ze dus niet extra naar het ziekenhuis. Met deze uitslag konden ze de medicatie zelf bij het ziekenhuis ophalen.

Steven de jongen die volgens de test geen malaria had, werd met de dag zieker. Het is de stiefzoon van Ruth(een van de huismoeders). Van Felecia en Grace mochten ze niet naar het ziekenhuis, want hij had geen malaria. Eva vertelde hun dat het belachelijk was. Steven was al te lang ziek om niks te hebben en ze zei als hun het niet wilden betalen dat wij het dan wel zouden doen. Hiermee zijn ze vertrokken. Het bleek dat Steven wel malaria had.... De testers die we hier hebben, testen je maar op 1 soort parasiet(die het meest voorkomt). Hij had blijkbaar de 4 andere parasieten van malaria. Maar goed dat ze naar het ziekenhuis zijn gegaan.

.

Gisteren hebben Demi en ik een grote doos met medicijnen opgeruimd. Als vrijwilligers weg terug naar huis gaan, laten ze vaak al hun medicijnen achter voor de volgende vrijwilligers. Er zat zo veel in de doos, dat we besloten om het allemaal even door te spitten. Alles wat over de datum was hebben we weggegooid en hetgeen wat nog nuttig was hebben we aan de social workers gegeven. Heel veel medicijnen kwamen uit Zweden. We hebben dus eerst alles op moeten zoeken op internet, want in de bijsluiter stond niks uitgelegd in het Engels. Hierna hebben we een lijst voor ze gemaakt met waar je het voor kunt gebruiken + de dosering.

.

Zondag was het de laatste dag voor Conny en Evelyn bij Mums care.'s Ochtends zijn we naar de kerk gegaan. Het was nu al bijna een maand geleden en dit spectakel wilden we Conny+Demi wel nog eventjes laten ervaren. 's Middags hebben Conny en Evelyn de kinderen getrakteerd op watermeloen en ballfruit. Ook hebben we van alle kindjes een foto gemaakt en de namen hierbij geschreven, leuk voor thuis. Het was een erg leuke dag. We hebben echt veel gelachen met jullie erbij, Conny en Evelyn! Bedankt en we zien jullie over een half jaartje in het bobbejaanland :)

Kortom een heftige week, maar ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin hier. Er staan weer wat nieuwe foto's in het album: Mum's care home.