Na het ontbijt vertrokken we met z'n 6en naar het Trotrostation. Blessing(Het zoontje van onze huismoeder) dacht dat hij met ons mee mocht. Toen hij erachter kwam dat dit toch niet ging gebeuren, was het huilen en het krijsen begonnen. Aangekomen zat de trotro al snel vol, dus om 09:00 vertrokken we richting het cape three point. Halverwege stapte Evelyn en Conny uit, ze gingen hun weekend in cape coast spenderen.

13:00 kwamen we al aan in Takoradi. Voor we uit het busje konden stappen, werden we bestromd door taxichauffeurs met de vraag waar we heen gingen. We vertelde naar Beyin, maar dat we eerst nog moesten pinnen en eten. Achteraf hadden we beter niks kunnen zeggen, want een taxichauffeur bleef ons steeds achtervolgen. Hij bleef maar zeggen dat de trotro veel overstappen en duurder was dan een taxi. Daar geloofden wij dus helemaal niks van. Na hem afgeschud te hebben, zijn we een broodje gaan kopen. Een man heeft ons naar het trotrostation gebracht. We konden hier kaartjes kopen en op een bankje wachten tot de trotro vol was. Ondertussen kwamen er allemaal lopende winkeltjes voor bij. Best handig al die mensen die naar jou komen om iets te verkopen. Het is gewoon zittend shoppen. Na een tijdje waren er genoeg mensen en konden we vertrekken. Dit was denk ik een van de warmste trotro's tot nu toe. Mede omdat de raampjes vast waren gesmolten. Jaja, in Nederlands vriest het vast een hier smelt het vast.

Om 17:30 kwamen we aan bij ons hotelletje in Beyin. Weer een erg mooie locatie en pal aan het strand(Nu in het zuiden moeten we nog snel profiteren van de zee). We besloten eerst de zonsondergang te kijken op het strand in de hangenmatten. Toen ik eventjes terug ging naar het huisje, zat er binnen opeens een muis tegen de muur. Ik merk dat ik al minder bang voor ze ben dan een tijdje terug. Toen rende ik de kamer uit en kwam pas terug als ik zeker wist dat de muis weg was. Nu spring ik nog steeds de lucht in als ik een muis zie, maar besluit dan gewoon door te gaan met wat ik aan het doen was. (Goed hè)

Tijdens het avondeten hadden we al op de menukaart gezien dat ze als nagerecht ook een brownie hadden, dus er was al besloten dat we een dessert gingen pakken. Ilse ging voor de eerste keer Banku proberen. Ze had nog zo gezegd: not to spicy, maar haar lippen brandde nog steeds weg van de hitte. Toch weer een ervaring rijker, hè Ilse. Toen we bijna wilden gaan afrekenen schoot ons opeens iets te binnen. We zijn de brownies vergeten! Gelukkig konden we nog bestellen en na een tijdje kregen we alle vier een warme brownie met chocoladesaus erover heen. Wat was dit genieten en achteraf in bed buikpijn, maar dit hadden we ervoor over.

.

Om 06:00 zijn we opgestaan en een uurtje in de zee gaan zwemmen. Om 07:00 konden we ontbijten. We hadden allemaal nog een beetje buikpijn, dus dit keer maar niet zoveel besteld ;) Hierna gingen we naar Nzulezo, een dorp op palen. Je kunt hier alleen via het water komen, dus we kregen een gids die met ons mee in een kano ging. De gids zelf had een grote stok die hij in het water zette en ons zo vooruit duwde. Wij kregen allemaal een peddel. Behalve Ilse, ze kreeg een kapot bordje waar ze steeds het water uit de boot moest scheppen. Goed taakje voor Ilse ;) Het was een heel erg mooie route. Halverwege zei de gids dat we moesten stoppen met roeien. Hij legde de boot stil en haalde een waterlelie uit het water. Door steeds kleine stukjes van de stengel te breken, maakte hij er een hele mooie ketting van. Hij gaf er ons alle 4 eentje, het was heel schattig.

Na dik een uur kwamen we aan bij het dorpje. Erg mooi om te zien hoe ze zo'n heel dorp boven het water kunnen bouwen. We kregen een kleine rondleiding en moesten bij de chief van het dorp op gesprek komen. Hij vertelde ons over de geschiedenis van het dorpje. Ze hebben een basisschool en als je naar de hogere school ging, moest je elke dag op en neer naar het vaste land. Je kunt je bijna niet voorstellen dat ze daar echt leven. Er waren ook baby'tjes en kleine kindjes. Wij vonden het wel een eng gevoel, dat ze zo het water in konden vallen. Een kindje van 3 sprong in het water ballon achterna. Wij schrokken natuurlijk, maar ze kon gewoon zwemmen. Een tijdje later waren alle kindjes van de zelfde leeftijd aan het zwemmen. (Erg knap vonden we dat)

De terugweg hebben we aan onze gids gevraagd of we ook eventjes mochten proberen de kano met de lange paal vooruit te duwen. Nou dat was me toch een ingewikkelde klus. Ten eerste om op het uiteinde van de kano te gaan staan en er niet af te vallen. Ten tweede waren we al blij als we met de paal de grond raakte en dan moest je je ook nog afzetten, om vervolgens met een hoop moeite de paal weer omhoog te halen. Een hoop respect kregen we voor onze gids.

Na deze tour zouden eigenlijk alleen terug naar het Hotel gaan om onze spullen op te halen, maar het was zo warm dat we besloten om nog even een duik in de zee te nemen. Het wordt nu zomer in Ghana, dus de temperaturen lopen hoog op. We vonden het nog te warm om in een overvolle trotro te zitten, naar ons volgende verblijf.

Laat in die middag hebben de trotro naar het volgende dorpje gepakt. Vanuit daar moesten we een taxi naar het Cape three point pakken. Het was niet ver weg, maar de taxichauffeurs zeiden ongelofelijke hoge prijzen. We dachten dat we weer voor de gek werden gehouden. Met de taxi was de enige manier om daar te komen, dus we moesten wel. We moesten ook nog met z'n 4en achterin, want een vriend van hem ging voor de gezelligheid mee.(Vrij frappant hè Demi) De taxi was pittig klein, dus onze botten hebben het te verduren gehad. Na een half uurtje snapten we wel waarom de prijzen zo hoog waren. Het was een zandweg met een heleboel gaten+stenen en op een gegeven moment zaten we echt in the middle of nowhere. De chauffeur had al een klein humeurtje en alsof het nog niet erger kon, ging z'n auto ook nog kapot. Daar stonden we dan in de bossen, geen hond te bekennen en het begon al donker te worden. Ze probeerde de auto te maken en waren vanalles in de moterkap aan het frotten. Het zag er niet uit alsof ze dit binnen een paar minuten gingen fixen.

Na een tijdje kwam er gelukkig een andere auto voorbij en godzijdank stopte hij een stukje verder. Stiekem hoopten we dat we mee konden rijden. Het was een man uit Londen met eigen chauffeur. Ze gingen naar hetzelfde hotel, dus dat was al super dachten wij :) Het kon ook bijna niet anders, want volgens mij was er verder niet veel meer in de buurt te beleven. Zijn chauffeur heeft ook nog eventjes in de motorkap gekeken, maar dit zorgden ook niet voor veel vooruitgang.We konden met ze meerijden en hierna zou de chauffeur onze taxichauffeurs mee terugnemen naar het dorpje.

Voor het hotel hadden we niet gereserveerd en toen we aankwamen keek de man een beetje moeilijk. Wij knepen hem natuurlijk, want er was verder in de buurt niet veel te beleven. Toen we vertelden dat het voor ons niet uit maakten waar we neer werden gelegd, gingen ze meteen onze bedden klaarmaken in een gemengde meiden hutje.

Het was erg knus, maar ook ecologisch hotel. (T was echt iets voor jullie, pap en mam) Ze hadden buiten een plashokje en verderop waren de poep wc's. Het was een gat in de grond en als je klaar was moest je een soort zaagsel eroverheen gooien. Op een gegeven moment lost het op en is het gewoon aarde. De douche was buiten achter een zeil. Er stond een ton met water die je zelf met een waterslang kon vullen. Het was een hele mooie rustgevende plek en het personeel was erg vriendelijk. De manager was een jongen uit Denemarken. Van de een op de andere dag was hij naar daar verhuist en nu woont hij er al voor 7 maanden. We hebben nog een paar spelletjes gedaan en daarna zijn we onze wankele stapelbedjes ingedoken.

.

De volgende ochtend moesten we onze traditie natuurlijk voortzetten en zijn Ilse en ik om 06:00 weer de zee in gedoken. (Sorry dat ik de tijd zo vaak herhaal. Ik ben er gewoon trots op dat ik elke dag zo vroeg opsta) Later bij het ontbijt hadden we een lekkere sandwich met ei besteld. Er stond ook toast with peanetbutter op de kaart. Ilse is helemaal gek van pindakaas en die kun je hier bijna nergens vinden in Ghana. Natuurlijk ging ze die bestellen en het was ook nog eens zelfgemaakt. Waar je een meisje gelukkig mee kunt maken ;)

Na het ontbijt stond er al een gids al voor ons klaar. We gingen een wandeling naar de vuurtoren maken. Eerst over het strand, gevolgd door een mooi bos en vervolgens een mooi dorpje. Een stukje verder kwamen we bij de vuurtoren aan en tegelijkertijd een hele mooie klif. We besloten eerst de vuurtoren op te klimmen, we konden namelijk wel wat wind gebruiken na al dat zweten. Het was een erg mooi uitzicht en nu kon je ook goed de 3 punten zien die uitsteken. (Capethreepoint)

We hadden best wel dorst en er lagen een paar kokosnoten. Demi probeerde er een op een grote steen open te slaan, maar dat werkte natuurlijk niet. Dan maar met een kleine scherpe steen erin porren en dat werkte al helemaal niet. De man van de vuurtoren zag ons al knungelen. Hij kwam eraan met een groot mes en hakte hem binnen 5 sec open. Thankyou !! Hierna hebben ze voor ons nog meer kokosnoten uit de bomen gehakt, echt leuk(en lekker).

Bij terugkomst hebben we weer een verfrissende duik genomen en zijn we gaan lunchen. We hadden die ochtend al aangegeven dat we kwamen lunchen. Toen we wilde bestellen, kwamen we erachter dat ze al bezig waren met het koken voor ons. Elke dag hebben ze een ander gerecht als lunch en verder heb je nog gerechtjes die je de hele dag door kunt bestellen. Toen wij zeiden dat we kwamen lunchen hadden we blijkbaar toegezegd dat we alle vier de daglunch wilden. Hierdoor was het wel snel klaar en het was erg lekker: Vis met frietjes en pompoenringen.

Hierna zijn we aan de manager gaan vragen hoe we hier in hemelsnaam weg moesten komen. Alleen 's ochtends om 06:00 reed er een Trotro en verder kwam er niks langs. Hij heeft voor ons een Taxi gebeld en rond 15:00 vertrokken we terug richting Mum's care. De taxi heeft ons in Takoradi afgezet en vanuit daar hadden we een rechtstreekse trotro naar Senya Beraku. Weer lekker vertrouwd in ons eigen bedje.

.

Want ja het voelt echt als thuiskomen bij je eigen plekje