Dit weekend was echt super, dus vandaag een behoorlijk lang verhaal. succes ;) In het nieuwe fotoalbum kun je de foto's van dit weekendje zien.

Dag 27 (07-10-2016)

Om 08:00 vertrokken we met onze rugzakjes vanuit mum's care naar het trotrostation in Senya Beraku. In de totro naar Accra zaten nog maar 4 mensen, dus we hebben bijna een uur moeten wachten tot hij vol zat en vertrok;) Aangekomen bracht een vreemde man ons meteen naar de goede trotro voor Koforidua. Iedereen is zo behulpzaam! Omdat de infrastructuur natuurlijk niet zo goed is hier, was het al 14:00 toen we in Koforidua aankwamen. Snel een broodje gekocht en door. Er staat bijna nergens niets aangegeven langs de weg, dus steeds als we uit de Trotro kwamen hadden we werkelijk geen idee welke richting we op moesten. Maar door te vragen ben je er heel snel. Een vrouw was helemaal met ons meegelopen naar het goede trotrostation en de juiste trotro naar de Bootifalls, onze tussenstop !

De entree voor Ghanese mensen was 5 Cedi en voor buitenlanders 15 Cedi(+/-€3,5). We gaven 50 en vroegen even later waar ons wisselgeld bleef. De rest was voor de gids die met ons meeging. We zeiden dat het niet nodig was, maar het was verplicht vanwege de veiligheid(niet dat er iets kon gebeuren, want je hoefde alleen 2 trappen omlaag en dan was je er al :p) Even later zagen we andere bezoekers wel zonder een gids, haha. De waterval was echt supermooi en het leek wel een klein sprookjesbos. We mochten ook zwemmen en dat was echt heerlijk, want we hebben een potje zitten zweten in de Trotro's. Daarna besloten we nog een wandeling te maken van 1,5 naar een uitzichtpunt. Nu was het wel handig dat we die gids hadden ;) Onderweg wees hij naar een steen met een soort figuurtjes er in(Zie foto). Hij zei: 'Look, this is the virgina en this the penis'. We moesten ff 2 keer nadenken of we het nu echt goed hadden gehoord, haha heel random was het opeens. Het uitzichtpunt en de route ernaar toe waren echt prachtig!

We besloten een Taxi te nemen voor laatste stukje naar ons hotel, wat in Nkawkaw lag. Het begon namelijk al donker te worden. De Taxi ging vol gas en bij elke bocht toeterde hij wel 10x voor de mogelijke tegenliggers.(Beetje vreemd, maar eigenlijk super handig) Ze hebben hier bijna geen lantaarnpalen. Later begon het ook nog hard te regenen met onweer en dat tijdens een hobbelweg was een hele ervaring, haha. Aangekomen bij het Hotel werden we met open armen ontvangen. Ik liet nog even een leuke indruk achter, toen ik het afstapje niet zag en volop op mijn kont viel. Ze ging zich helemaal verontschuldigen, terwijl het gewoon mijn eigen stommiteit was, haha.

Dag 28 (08-10-2016)

's Ochtend om 6 uur kregen we ontbijt in onze Hotelkamer. Geroosterd brood met daartussen een boerenomelet, lekker !!! Daarna heeft de jongen van het Hotel ons naar het dorpje gebracht, koud water voor ons gekocht en de juiste trotro aangewezen. Iedereen is zo vriendelijk, dus elke keer als iemand ons helpt geven we diegene 1 of 2 cedi. We kwamen aan bij Bunso en het leek net alsof het gesloten was. Dat gevoel hadden we ook al bij de Bootifalls. Eigenlijk wel fijn, want we waren dus bijna de enige bezoeker. Eerst zijn we met een gids over de touwbruggen boven het bos gaan lopen. A little bit scary, maar super mooi! Daarna hebben we zelf nog door het bos gelopen. Toen we eruit kwamen zagen we pas het bord: Don't enter without a guide for your own safety, haha.

Hierna zijn we naar het kleine dorpje Adjeikrom gegaan om de Cacao plantages te zien. We vroegen aan een bewoner waar het was en ze ging meteen bellen voor een gids die ons even later kwam ophalen. Ondertussen had ze twee stoelen voor ons geregeld, zodat we niet staand hoefden te wachten. De gids was een erg aardige man. Hij liet ons zijn plantage zien en vertelde stap voor stap hoe ze normaal te werk gingen. Voor ons allebei heeft hij een vrucht van de boom gehakt om mee te nemen. Hierna hebben we bijna een uur aan de straat moeten wachten tot er een trotro of taxi voorbij kwam die ons mee kon nemen. Dit omdat het zo'n klein dorpje was, maar wel super toff om met zo'n lokale bewoner mee te lopen. Toen de taxi ons bij het dichtsbijzijnde trotrostation afzetten en we vertelden dat we naar Abombe moesten, kwamen er meteen twee mannen op ons afgerend. Ze waren letterlijk aan het vechten om ons in hun Trotro te krijgen. Heel erg vreemd om mee te maken, haha.

In Akyem abombe gingen we naar Abombe Bauxite beads. Het was gewoon bij iemand achter in de tuin. We mochten onder de overkapping plaats nemen. Hier heb ik opnieuw een goede indruk achter gelaten, want ik gleed weer vol uit op mijn kont, hahaa. Deze vrouw ging zich ook helemaal verontschuldigen, zo schattig. Daarna kwam haar vader, hij was de eigenaar van het winkeltje. We maakte eerst een persoonlijk praatje met deze oude man en daarna vertelde hij dat de bewoners in het dorp de sieraden maakten. Om echt te zien hoe dat gaat, moesten we dus naar het dorpje. De vrouw bracht ons daar naar een klein ateliertje van een oude man. Hij liet zien hoe de armbandjes gemaakt werden en we mochten ook helpen. Het was zo schattig en leuk, ik smolt helemaal weg. Zelf hebben we ook een sierraad gekocht van hem. (Zie foto)

Als laatste zijn we nog een dorpje wezen bekijken. We werden door de taxi afgezet bij een hele mooie kerk. Toen we voor de deur stonden, zagen we dat er een koor aan het repeteren was. Ze kwamen meteen naar ons toe en zeiden dat we binnen mochten luisteren. Het was echt heel mooi! 4 stemmig en loepzuiver. Heel leuk om onverwacht zoiets mee te maken. Buiten kwamen 3 jongetjes van 12 jaar naar ons toe. Ze woonde daar en wilden ons het dorpje laten zien. Zo gingen ze bijvoorbeeld voor ons een punt zoeken waar je het mooiste uitzicht had op het Volta meer. We hadden gewoon 3 kleine gidsjes, heel schattig :). Na een uurtje hadden ze ons bij het Restaurant afgezet. Daar heb ik fufu besteld. Het is een typisch Ghanees gerecht, dus wilde het graag proberen. Het is een soort deeg wat drijft in een pittige soep. Ik was alleen vergeten te zeggen dat ik het minder spicy wilde, dus mijn tong en lippen stonden op een gegeven moment echt in vuur en vlam, heel heftig haha.

De taxi terug naar ons hotel zat bijna vol, dus we moesten met z'n 2en voorin zitten. Eva zat op mijn schoot, maar de taxi was heel klein, dus het was echt proppen. Ik plaste echt bijna in m'n broek van het lachen, haha.

Dag 29 (09-10-2016)

Vandaag zijn we naar het Voltameer gegaan. Elke 2 uur ging er een veerboot naar de overkant. Een man vroeg of wij alvast met hem mee wilde op zijn bootje, dus zijn we met hem mee naar de overkant gegaan. Ietsjes duurder, maar super leuk om te doen. In het dorpje aan de overkant zag je echt veel armoede, heel indrukwekkend om te zien. Hier hebben we ook Afrikaans fruit geprobeerd: pewpew. Het is best lekker, heeft iets weg van de meloen.

Hierna zijn we weer terug gegaan naar het hotel, omdat ik mijn portemonee was vergeten. Ja inderdaad, Nina is en blijft hier nog steeds Nina. Toen wij aankwamen, ging de eigenaar zich helemaal verontschuldigen. Ik zei, nou het was mijn eigen stomme schuld hoor, haha. Ze waren zo lief. Ik had ze een smsje gestuurd, maar die hadden ze dus nog niet gezien. Later hadden ze nog gereageerd(zie foto).

Onderweg kwamen we een hele aardige man tegen die ons de weg wees. Hij begeleidde ook af en toe vrijwilligers. 's avonds moest hij iemand ophalen bij het vliegveld, dus zijn we in zijn taxi mee naar Accra gereden. Hier in een auto rijden, is net de live game: Ontwijk de gaten. Je kunt ook merken dat ze hier geen carglass hebben, want bijna alle taxi's hebben sterretjes of barsten in hun ruit.

Bij West hill in Accra was een markt, dus daar hebben we wat souveniers gekocht. Ik heb best wel wat afgedongen, terwijl ik hiervoor daar zo slecht in was, haha. Niet dat ik er nu goed in ben, maar voor mijn gevoel ging het best prima:p In West hill hebben wit kleurpapier en pizza's gekocht voor de kinderen gekocht.

Toen we terug waren in Senya Beraku, wisten we niet precies meer de weg terug naar mum's care. Het was de eerste keer dat we in het donker naar huis gingen, dus alles leek het zelfde. We zeiden tegen de taxi: 'Naar Senya en dan zeggen wij wel waar het is, haha. Na 2 keer de verkeerde weg in gegaan, kwamen we echt in de bushbush terecht. Okej. Sir, we are lost, sorry. Hij is terug naar de hoofdweg gereden en daar zijn we uitgestapt. Een man had ons zien zoeken en vroeg waar we naar toe moesten. Hij pakte een kruiwagen waar we al onze spullen in konden zetten en toen heeft hij ons helemaal naar mums care gebracht. Echt supersuper lief !!

Dag 30 (10-10-2016)

Heel leuk om weer terug te zijn. Het voelde net alsof we 3 weken weg waren geweest, in plaats van 3 dagen.

Na school hebben we de pizza uitgedeeld met een van de huismoeders. Naar haar luisteren ze namelijk wel strikt, dus wisten we zeker dat iedereen er 1 en niet stiekem 2 pakte.Toen een paar kinderen zagen dat wij met de pizzadozen aan kwamen lopen, schreeuwde ze het meteen naar de anderen kinderen. Binnen 1 seconde stond er een lange rij met kinderen. (Er zijn nu 57 kinderen in totaal)

's Avonds kwamen er twee oud vrijwilligers langs. Een moeder en dochter uit Nederland. Ze waren nu 2 weken aan het rondtrekken in Ghana, dus wilden natuurlijk ook een paar dagen de lieve kinderen en het project weer zien. Erg leuk om te horen wat er toen anders, minder goed of juist beter was. Zaterdag gaan ze naar het Noorden en dan sturen ze mij een berichtje over hoe de weeshuizen daar nu zijn. Zodat ik een goede beslissing kan maken voor het project in het Noorden. Ik wil natuurlijk wel ergens zitten, waar ik het meeste nodig ben.

Dat was hem weer doeidoei !!