Dag 4 (14-09-2016)

Vandaag is de dag dat ik naar mijn eerste project ga. Zin in ! Als ik de badkamer inloop zie ik dat mijn grote vriend de salamander nog even afscheid komt nemen, dus ik besluit hem met rust te laten. Tijdens mijn ontbijt kwamen de twee kindjes van Tina’s huishoudster nog doei zeggen, want ze gingen die dag naar school. Heel schattig was het. 08:00, dus tijd om te vertrekken en afscheid te nemen. Tina en de twee jongens rijden mij naar Senya Beraku. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Het is overal zo mooi, maar nu zag ik ook pas echte armoede. Je kunt het je niet voorstellen om in zo’n klein huisje te wonen en verder niks te hebben. Maar iedereen is zo vrolijk, ik kan er van genieten haha. In Senya beraku zat al een Nederlands meisje dat hier voor 1 maand als vrijwilliger in een ziekenhuis is. We zijn bij haar langs gegaan, zodat ik eventjes met haar kon praten. In het Nederlands praten was op een of andere manier best gek, haha. Volgens mij ben ik lichtelijk begonnen met denken in het Engels. Ik hoorde wel eens dat mensen dat hadden als ze een tijdjes in een Engelstalig land waren, maar nu merk ik het zelf haha. Niet dat mijn Engels nu wel vloeiend is, want dat is het zeker niet. 11:30 Hierna hebben ze mij naar Mum’s care gebracht. Mijn gastmoeder gaf me meteen een dikke knuffel en heette mij welkom, zo hartverwarmend. Er zaten al 2 andere vrijwilligers. Een meisje uit zweden(Sarah, 18jr) en een meisje uit België(Nathalie 19jr). Belgisch, Nederlands, Engels en TWI door elkaar is vrij ingewikkeld gesprekken voeren, haha. Sarah en Nathalie hebben mij een rondleiding gegeven. Het kinderhuis is naast ons huisje, dus we kunnen makkelijk op en neer lopen. Ik kwam binnen en alle kinderen kwamen meteen op me af gerend. Ze wilden mijn hand vasthouden, knuffelen en het liefst dat ik ze optilde, maar dat ging natuurlijk niet allemaal tegelijk, haha. Iedereen vroeg meteen naar mijn naam en waar ik vandaan kwam. In totaal zijn er nu 36 kinderen, maar dat loopt de komende weken op tot 70. Er zijn 2 social workers. Wat ze nu precies doen, daar ben ik nog niet helemaal achter, haha. Verder zijn er nog twee moeders die voor de kinderen zorgen. Toen ik mijn spullen in mijn kamer ging zetten, ben ik meteen mijn klamboe op gaan hangen. Zodat ik een plekje heb waar ik me echt veilig voel, haha. (zie foto) Het was de laatste dag voor Nathalie, dus om 13:00 zou de taxi haar ophalen. De taxi was maar liefst 15 minuten te vroeg en dat is hier erg uitzonderlijk werd mij verteld. Hierna zijn we de afwas gaan doen van het weeshuis. Het is de bedoeling dat we dit elke ochtend en middag na onze eigen maaltijd gaan doen. Rond 16:30 was het tijd om de kinderen te douchen. Erg leuk om te doen. Wel een beetje ingewikkeld, want je doet het voor de eerste keer en hebt geen idee waar alles ligt en wat je moet doen. Zo krijgen bijvoorbeeld alle kinderen een soort creme na het douchen. Het was erg goed voor je huid vertelde een van de moeders mij, maar ook voor je haar. Toen we terugkwamen, stond het avondeten al voor ons klaar. Het was spaghetti !! Dat had ik niet verwacht, dus super lekker. Thuis is spaghetti gewoon spaghetti, maar hier is het heerlijk, haha. Later ben ik nog terug gegaan naar mum’s care en ben ik een van de moeders gaan helpen met de was ophangen. De 4 oudste meisjes maakte de kleren schoon en dat zag er erg gezellig uit. Het grootste deel kon ik niet verstaan, want ze praten alleen Engels tegen de vrijwilligers. Maar ik vermaakte me alleen al door te kijken naar hoe ze aan het lachen en gieren waren. Rond 21:00 ben ik aan gaan slapen, want het was een vermoeiende dag.

Dag 5 (15-09-2016)

De wekker gaat hier nog steeds lekker vroeg om 06:00. Een half uurtje later zijn we naar de kinderen gegaan om ze te douchen. In principe kunnen ze zelf douchen en hoeven wij alleen de kleintjes te helpen. Dat zijn en ongeveer 5. Hierna helpen we met het ontbijt uitserveren en dan gaan we zelf ontbijten. De andere vrijwilligster Sarah was een rondje gaan hardlopen. Wat ik erg knap vindt in deze hitte, haha. Dus ik was alleen en het alleen zijn duurde heel lang, wat zorgde voor een klein dipje. Mij was verteld dat we 2 keer per dag de afwas doen en 2 keer per dag de kinderen douchen. De kinderen hebben overdag school en verder wist ik niet precies of we tussendoor ook langs konden komen om te helpen. Na de afwas waren we namelijk vrij, zei een van de moeders. Het is lastig, want alles is nieuw en je weet nog helemaal niks, terwijl je wel veel wilt doen. Dus besloot ik maar even internet te gebruiken. Om goede verbinding te hebben, kunnen we 2 trappen omhoog op een balkon zitten. Toevallig had Marly mij een appje gestuurd om te vragen hoe het was in Mum’s care. Zei is hiervoor al 2 keer naar Mum’s care geweest. Ze vertelde mij dat ik ook overdags kon helpen met de was schoonmaken + ophangen. Op het begin zijn ze terughoudend, maar ze vinden het leuk als je ze helpt.

12:00 De directrice van de school vroeg of Sarah en ik eventjes langs wilde komen. Het eerste wat ze aan mij vroeg was waar ik mee kwam helpen. Daar bedoelde ze het geld mee, want ze hadden nieuwe uniformen en leerboeken nodig. Straight to the point, haha. Ik vertelde haar dat ik geld had, maar het mee ging nemen naar t Noorden, omdat er daar veel meer armoede is. Ze moest er om lachen, maar als ik dat besloten had was het prima. Ik had al van eerdere vrijwilligers gehoord dat ze het hier vergeleken met het Noorden erg goed hebben. (Ik vindt de armoede hier al behoorlijk, dus ik ben erg benieuwd naar het Noorden) Alleen de kinderen hebben liefde nodig, die ze niet genoeg krijgen. Het betekend niet dat ik niks voor de kinderen ga kopen, maar dan haal ik het zelf, zodat ik 100% zeker weet dat het goed te recht komt.

Later die dag ben ik samen met Sarah het dorpje Senya Beraku ingelopen. (15 minuutjes lopen). Het is echt prachtig overal. Het verschil qua levensstijl vergeleken met ons is zo groot !! Er zijn 2 straten met allemaal winkeltjes waar je van alles kunt kopen. Wij hebben daar ook een ijsje gehaald, haha super lekker !!(zie foto) Als je door de straten loopt, vraagt iedereen hoe het met je gaat en de kinderen lopen steeds achter je aan. Echt super vriendelijk allemaal. Er is ook een marktje en verder zijn we nog naar t strand gelopen. Ze hebben daar eens soort kasteeltje waar je via een trap op kunt en dus een super mooi uitzicht hebt. (zie foto’s) Vanuit hier kun je ook de vissersboten goed bekijken. Erg mooi om te zien. De terug weg vond Sarah het leuk om een andere route te pakken. Maar pas toen we niet meer wisten waar we nu terecht waren gekomen, vertelde ze dat ze ook nog nooit een andere route had gepakt. Hahah supèr. Zo zagen we wel veel andere afgelegen huisjes, die we normaal niet zouden zien. Uiteindelijk hadden we gelukkig al snel de weg terug gevonden.

Dag 6 (16-09-2016)

’s Ochtends zijn we weer de kinderen gaan wassen en hierna het ontbijt uitserveren. Ons ontbijt is trouwens nog steeds hetzelfde: dikke witte boterhammen + warm water waar je een smaakje aan toe kunt voegen. Ik had niet verwacht dat het eten zo goed zou zijn. Nouja goed, het is anders en je went er snel aan. Later ben ik mijn eigen kleren gaan wassen. Erg handig als je eventjes niks toe doen hebt, want het duurt eventjes voor het af is, haha. (zie foto) Tijdens lunch kregen we een soort van Noodles !! lekkuur. Om 12:00 vertrok Sarah met de Taxi om een weekendje naar Cape Coast te gaan. Op het begin vond ik dat wel jammer,

want ik was daardoor de enigste vrijwilliger en ik houd wel van mensen om me heen, haha. Ik had ’s ochtends al aan een van de moeders(Ruth) gevraag of ik haar kon helpen met de was. Dus dat ben ik om 15:00 gaan doen. Later die avond besloot ik wat kleurplaten en potloden mee te nemen naar Mums care. Dat was een grotere uitdaging, dan ik van te voren in mijn hoofd had, haha. Het blijven toch 36 kinderen, haha. Maar ze vonden het geweldig. Erg leuk om te zien. Daarom hoop ik dat er snel nieuwe vrijwilligers komen. Want als je met meer vrijwilligers bent je kun je makkelijker iets met de kinderen ondernemen. Toen ik om 20:00 terug kwam ben ik vrijwel meteen mijn bed ingedoken, want ik was kapot, haha.

Dag 7 (17-09-2016)

Vandaag ben ik wat eerder opgestaan, omdat ik alleen was. Ik begin ondertussen wel te wennen aan het rustige leventje hier. Je hoeft bijna niks, maar mag bijna alles. Dus ik ben eerst de jongens gaan wassen. Hiervoor had ik alleen nog maar de meiden gedaan. Maar jongens is toch wel andere koek, haha. Het blijven jongens hè. Maar het zijn echt schatjes, allemaal ! Na het ontbijt mocht ik de andere moeder helpen met het wassen van de kleren. Eerst was ze erg terughoudend naar mij, maar nu hadden we veel gepraat en ze was geïnteresseerd in mijn leven thuis. Erg leuk. Ik merk dat ik me steeds meer op m’n plek begin te voelen hier.

Drinkwater koop je hier in plastic zakjes. (zie foto) Je kunt hier natuurlijk nergens uit de kraan drinken. Grote flessen drinkwater kenden ik wel, maar plastic zakjes nog niet. Op het begin best gek, maar nu ben je er gewoon aan gewend dat je de hele dag uit een zakje drinkt.

Na de lunch heb ik mijn foto camera meegenomen naar het kinderhuis. De meeste vonden het erg leuk en gingen helemaal poseren voor de camera, haha erg leuk. (zie foto’s). Helaas heb ik ook iets minder leuks gezien vandaag. Een kind dat geslagen werd, omdat hij niet luisterde. Hiervoor heb ik wel eens kleine tikjes gezien, maar dit keer ging het echt hard met een soort stok en het bleef niet bij 1 keer. Ik wist dan dit in Ghanese cultuur vaker gebeurt, maar toch is het erg heftig om in het echt te zien. Ik was van plan om deze avond mijn blog online te zetten, maar ik voelde me opeens heel slecht. Tijdens het avondeten kreeg ik geen hap door mijn keel en had en soms heel benauwd en dan weer heel koud. Ik ben gaan douchen en ben om 18:00 mijn bed ingedoken. ’s Nachts heb ik twee keer overgeven. (haha, waarschijnlijk denken jullie nu, waarom verteld ze dit aan ons…) Maar het luchtte wel op

Dag 8 (18-09-2016)

’s Ochtends voelde ik me al een stuk beter, wel nog erg zwak en kreeg nog steeds niet veel door mijn keel. Maar als je dan die lieve kinderen weer ziet, vergeet je het allemaal. Niet dat ze deze ochtend zo lief waren, haha. Ik had overal gezocht naar de zeep en ze zeiden ook dat ze geen idee hadden. Tot bleek dat iemand de zeep voor mij verstopt had, haha. Hierna ben ik samen met de oudste meiden de was gaan doen. Vanavond komt Sarah terug van Cape Coast ! Jippie !