Hoi lieve lezers,

Ik heb de afgelopen dagen veel avonturen meegemaakt en daardoor ook weinig tijd en zin in te schrijven soms. Maar ik zal een korte samenvatting aan jullie proberen te geven.

Als eerste zal ik jullie verlossen van de cliffhanger, hahaa. Het was een veganistische menukaart. Salim is een echte vleeseter. Hij had dus pech, want het dichtstbijzijnde restaurant was 1,5 uur rijden. Maar alles was vers gemaakt, dus het was wel lekker en gezond ;) Het guesthouse lag aan een groot meer van wel 9 kilometer breed. Bij aankomst hebben we gelijk een kano gepakt die je kon huren. Helaas hebben we de overkant niet gehaald ;) maar het was wel heerlijk. Ook heb ik hier samen met andere reizigers paard gereden onder leiding van de franse eigenares. Een hele leuke en liefdevolle vrouw. We liepen langs het water en ook door verschillende dorpjes. Je kon zien dat de mensen hierheel erg arm en niet veel blanken gewend zijn. Toen Salim en ik later een wandeling aan het maken waren, hadden we binnen no time 20 kinderen om ons heen staan schreeuwend: Obronie, How are you? (Obronie betekent blank).

In dit guesthouse hebben we ook een ander Nederlands meisje ontmoet. Toevallig ging ze die dag ook verderreizen en naar hetzelfde guesthouse als ons, dus zijn we gezellig samengegaan. Eerst ruim een uur in de taxi op de hobbelweg. Hij heeft ons geholpen een trotro te zoeken naar Kumasi. We werden in hier gewoon op een willekeurige plek gedropt, dus moesten we zelf de weg zoeken naar het juiste station. Nou dat was een hele happening. Ten eerste omdat we door de grootste markt van west africa liepen met zware tassen op onze rug in de hete zon en ten tweede staat iedereen binnen no time voor je neus omdat ze iets van je willen; verkopen, helpen of je vriend / echtgenote worden. Als ik dan vertel dat Salim mijnboyfriend is, zeggen ze: Why didn't you wait for me. Hahaa.

Maar uiteindelijk hebben we met hulp van een vriendelijke man het station gevonden. De trotro zat al vrij snel vol met mensen, maar toen moest alle bagage er nog op, in en aan. Wat een happening !! Ze zullen doorgaan met passen en meten tot alles, maar dan ook echt alles meekan. Wegkomen uit het station is ook niet ideaal, want het station is tot op de laatste meter gevuld en bevindt zich in het middenpunt van de stad. Uiteindelijk hebben we 7uur gedaan over 150 kilometer. Maar we hebben het gered !

Het guesthouse waar we de volgende nachten verbleven was hand in hand, PPC community. Hier ben ik twee jaar geleden ook met pap en mam een paar nachten geweest met kerst. Een heel erg mooi project wat 26 jaar geleden is opgezet door een Nederlandse vrouw, Ineke. Het is een opvangtehuis voor kinderen met een ernstige lichamelijke, maar vooral geestelijk handicap. Omdat een handicap in Ghana een flinke taboe is, worden deze vaak als baby te vondeling gelegd. De meest ernstige gevallen worden opgenomen bij hand in hand. Je kunt zien dat de kindjes hier echt een beter en gelukkig leven hebben. Ik kan jullie hier nog heel erg veel over vertellen, maar ik zal het jullie besparen.

We zijn veel op het project geweest, maar hebben zelf ook uitstapjes gemaakt. Bijvoorbeeld naar de Kintampo falls en de Fuller Falls. Fuller falls is een stuk minder bekend, maar zeker zo mooi. Het was een rivier met ontelbaar veel trapwatervalletjes. Er was een wandelpad naast, maar wij hebben lekker door het water gewandeld en geklauterd. De wandeling eindigde in een grotere plas, waar we een beetje konden zwemmen. Heerlijk! De dagtrip verliep zo soepel dat we zelfs nog tijd hadden om naar het apenbos te gaan. Achteraf hadden we dit beter over kunnen slaan, want dit zorgde voor verschillende bezoekjes in het ziekenhuis.

De vorige keer was iedereen zo benieuwd naar de cliffhanger, dus ik dacht ik gooi er nog eentje in, haha. Maar geen zorgen we zijn oké. De foto’s komen ook snel online !

Liefs vanuit Ghana