Hey !!

Na een rustige nacht in het scary hotel zijn we de volgende ochtend met de Trotro naar Adjeikrom gegaan. Hier gingen we een cacao tour doen. 2 jaar geleden ben ik daar ook geweest en er is niks veranderd. Je komt aan in een mega klein dorpje met aan het einde een bord waar cacoa tour op staat. Natuurlijk is hier niemand te bekennen, dus dan maar aan iemand vragen. Deze man vertrok naar het dorpje om de gids te zoeken.

De gids was ook dezelfde als 2 jaar terug. Hij was erg vereerd dat ik terug was gekomen. Een super lieve, maar ook heel ongemakkelijk man door de lange stiltes en doordringende oogcontacten die hij gebruikt. Hij heeft ons precies uitgelegd hoe het proces begint met het zaaien naar het eindpunt, wanneer de gedroogde bonen worden verkocht.

Toen we vertrokken waren we bang dat het even ging duren voor we vervoer hadden, omdat er niks te beleven was in t dorpje. Maar als snel kwam er een kleine vrachtauto voorbij die voor ons stopte. Met hen konden we ruim een uur meerijden. Onderweg stopten ze opeens om verse kokosnoten voor ons te kopen. Super lief! Zonder te vragen hadden ze er al meerdere gekocht, terwijl wij geen dorst meer hadden. Maar we durvden het ook niet te laten staan, dus hebben we het maar opgedronken, haha.
Ze hebben ons geholpen om een trotro te vinden naar onze volgende bestemming Boti Falls.

Weer iets in the middle of knowwhere, maar wel echt een pareltje ! Hier hebben we een klim wandeling naar een mooie rots gemaakt. Voor mij was dit de derde keer, maar t blijft erg bijzonder. Toen we op de top waren, stelde de gids voor om nog een stukje verder te wandelen naar een 3 koppige palmboom. Hier kon je op een steen gaan zitten en mocht je eens wens doen. In ruil hiervoor liet je wat kleingeld achter voor het dorpje. Maar wat de wens was, ga ik jullie niet vertellen, want dan komt hij niet uit ;) Nadat we weer helemaal terug zijn gewandeld hebben we heerlijk gezwommen bij de waterval.

Naar boti falls toe gaan was gemakkelijk, maar vertrekken iets minder. Het ligt namelijk erg afgelegen en er was geen dorpje te bekennen. Dus wachten tot er een auto of busje langskomt die ons mee kan nemen. Gelukkig duurde dit niet al te lang. Halverwege hebben we een restaurantje opgezocht en local food besteld. Ik had Fufu met grandnut sauce. Ik weet nog dat het twee jaar terug op het begin niks vond, maar uiteindelijk hadden Ilse en ik steeds meer zin in fufu als avondeten. Ik moest er dit keer wel weer even aan wennen, maar vond het nog steeds lekker !!

Toen we terugkwamen in het dorpje van ons guesthouse was het al donker. Het laatste stuk moesten we te voet lopen. Zoals altijd, Nina vond het leuk om off-route te gaan en tussen de lemenhutjes door te lopen, waardoor we totaal de verkeerde kant op liepen, haha. We zijn terug naar de hoofdweg gegaan. Vanaf daar hebben via een andere zijweg een nieuwe poging gewaagt. Voor ons gevoel liepen we de goede kant op, maar toen een kindje vroeg waar we naar toe gingen, vertelde hij dat het guesthouse de andere kant op was. Als hij dat zegt zal dat wel. Samen met zn moeder hebben ze ons naar de deur afgezet. Gelukkig we zijn weer thuis, hihi.

De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken naar onze volgende bestemming. Via Ilse had ik gehoord dat er een leuk guesthouse was. Dit lag aan the Bosomtwe lake meer in de buurt van Kumasi. The green ranch guesthouse heette het. Dit is echt iets voor mam en pap, want alles stond in het teken van een goed milieu. Toen Salim de menukaart zag, was het wel even schrikken. Hierover in mijn volgende blog meer ;)