Ik heb de vorige foto's opnieuw op mijn blog gezet. Nu staan ze recht en kun je wel de hele foto zien. :)

Dag 13 (23-09-2016)

Gisteren zijn we dus naar het strand geweest. Het is ongeveer een half uurtje lopen. Ik was erg benieuwd, want ze zeiden dat het erg mooi was. Maar ik dacht: Nina, verwacht nu niet te veel. Het is hier nu eenmaal wat primitiever. Maar wat ze vertelden klopte: Het was prachtig. Overal palmbomen, een mooi zandstrand, ligbedden, schattige vakantie huisjes met rieten daken enz. (Zie foto's) Met onze huismoeder hadden we afgesproken dat ze niet hoefde te koken voor ons. Ze hadden daar een heel schattig restaurantje met uitzicht op de zee. We bestelden een kokosnoot, met als gevolg dat de ober het bos in ging en ter plekke voor ons een kokosnoot ging zoeken. Daarna hakte hij bij ons aan de tafel de kokosnoot open. Ik keek mijn ogen uit, geweldig vond ik het. Als hoofdgerecht had ik een cheeseburger met frietjes besteld. Dat was pas genieten. Je kon wel merken dat je maag niet meer gewend is aan dat soort eten, haha. Het personeel was ook zo aardig, ik heb de hele middag met een big smile rondgelopen.

Vandaag ben ik gestopt met het wassen van mijn haar met Shampoo. Ja je leest het goed. De vorige twee vrijwilligers hadden het ook gedaan en hun haar zag er schitterend uit. Ik had wel eens eerder gehoord dat het goed zou zijn voor je haren. De eerste twee weken is het moeilijkst, maar daarna gaat het er blijkbaar goed uit zien. Het maakt hier toch niemand iets uit, dus proberen maar. :p Wees maar niet bang, als ik terug ben ga gewoon weer mijn shampoo gebruiken.

Dag 14(24-09-2016)

Vandaag zijn de kinderen weer vrij !!Dus ik heb d.m.v. een touw aan twee bomen een soort volleybal net gecreeërd. Ik had tegen 2 meiden gezegd dat ik spulletjes ging pakken om hen te leren volleyballen. Toen ik 2 minuten later terug kwam, stonden en 20 kinderen en riepen ze: Nina, nina, nina, nina. Haha heel schattig. 2 jongens klommen meteen voor mij in de boom om het touw vast te maken. Ze vonden het geweldig. Natuurlijk was er weinig orde en was het meer achter de bal aan rennen en slaan, maar dat komt nog wel. :)

Op zaterdag en zondag wordt er in de eetkamer een TV neergezet. Het is niet zo dat daar kinderprogramma's aan staan. Nee gewoon dramaseries voor volwassene met veel bloed en moorden. De kinderen zaten soms echt voor de TV te roepen: Yeah, Go, Go. Terwijl ik met open mond stond te kijken en dacht: Oké, jullie horen dit op deze leeftijd nog helemaal te zien, haha. Maar er staat ook regelmatig een muziekzender op, want muziek vindt iedereen hier tof.

'S avonds rond 18:00 viel de stroom opeens uit. Het eerste wat ik dacht was: Ohnee, maar al snel vond ik het wel iets knus hebben. Het was overal donker en je zag alleen mensen met een zaklamp rondlopen buiten. Ik had mijn powerbank meegenomen, waarmee we onze mobiel op konden laden. Erg handig:). De douche deed het ook niet, dus ik heb weer met een emmer gedouched alleen nu in t donker met een zaklamp, haha.

Dag 15(25-09-2016)

Vandaag was het zondag, dus tijd om naar de kerk te gaan. Vorige week was ik ziek, dus besloot ik thuis te blijven. De kinderen gaan alleen de eerste zondag van de maand. De 2 socialworkers daarintegen gaan elke week naar de kerk en onze huismoeder gaat ook regelmatig. Ze gaan naar verschillende kerken, dus hopelijk kan ik ze alle 3 een keer meemaken. Als ik de verhalen moet geloven is het een heel spectakel met dans en zang. In het weeshuis kwam een predikant voor de kinderen. Dus ik besloot om vandaag bij de kinderen aan te sluiten. Deze dienst duurde echter maar 15 minuten en er gebeurde niet veel spetterends, haha. Het was meer een soort extraatje en voor de kinderen is het natuurlijk moeilijk om zo lang stil te zitten. Volgende week een nieuwe kans ! :)

Ik en Sarah besloten om naar west hill te gaan vandaag in Accra. Dit deden we via de trotro-busjes, een van het meest gebruikte openbaar vervoer in Ghana. Ze hebben geen vaste tijden of routes. Het is gewoon wachten tot het busje vol is en met vol bedoel ik ook echt vol. Elke centimeter in het busje wordt gebruikt. Er is bijvoorbeeld geen gangpad wat open blijft, dat is namelijk benut met uitklapbare stoelen. Toen wij aan kwamen lopen waren er meteen mensen die vroegen waar we naar toe moesten en wezen ons de juiste Trotro aan. Deze ging eerst naar Kasoa en daar aangekomen stuurde ze ons ook meteen naar de goede trotro voor Accra. Het heeft wel wat knus met z'n alle in zo'n klein busje. Iedereen helpt elkaar. Onderweg betaal je, maar omdat er geen gangpad is doe je dit d.m.v. het geld door te geven aan degene voor je. Er werd vrolijke muziek gedraait en in de tweede trotro was zelfs een klein tv'tje, haha. Toen we aankwamen bij West Hill, had ik al een voldaan gevoel over die dag. Ik had erg genoten in de trotro's en in totaal koste deze reis van bijna 2 uur nog geen €2,-.

West Hill is een winkelcentrum, maar dan bijna het zelfde als de winkelcentra die wij kennen. Je kunt er bijna alles kopen en 40% van de mensen die er rondlopen zijn blank. Het is alsof je eventjes terug bent in Europa, haha. Je kunt er dus ook Pizza eten ! Dat is het eerste wat we zijn gaan doen, want we waren erg hongerig na de lange trip. We hadden Large besteld, maar het lukte nog niet eens om de helft op te eten. Omdat ze mega groot waren en je maag geen pizza meer gewend is :). Ze hadden speciale dozen, zodat je de rest van je pizza mee naar huis kon nemen, erg handig.(zie foto)

Trouwens als je hier de aandacht wilt, bijvoorbeeld van een ober, dan zeg je niet excuse me. Je moet sissen en dan krijg je meteen reactie. Sarah is er al aan gewend, maar ik moet er nog steeds een beetje om lachen. In de supermarkt heb ik meteen de spray om insecten te doden gekocht. Het zag er best gewelddadig uit, dus die moest ik hebben(zie foto). Bedankt voor de tip, Karlijn! Best raar om weer in een echte supermarkt te zijn, want die zie je niet in de dorpjes hier. We hebben ook wasmanden en wasknijpers voor de huismoeders gekocht die ze te kort hadden, want alle kleren lagen in een hoopje op de grond na het douchen. Ze waren erg dankbaar.

Terug van de grote stad naar een klein dorpje is een stuk ingewikkelder met de trotro. Het is langs de straat wachten en naar de trotro's roepen, die voor bij komen, of ze richting jou dorpje gaan. Met de trotro's kwamen we halverwege en toen zijn we met de Taxi naar huis gegaan. Het water en de stroom werkten bij thuiskomst ook weer !

Dag 16(26-09-2016)

Ik had wiebelkontjes meegenomen vanuit Nederland, dus vandaag heb ik die meegenomen naar ons ontbijt. Sarah vroeg wat het precies was. Dusja hoe leg je dit uit: Small biscuits for the bread and it's called shaking asses. Ze wist niet wat ze hoorde. En dan vertelde ik er ook nog achter aan dat we een andere variant hebben, namelijk shaking stumach. Haha.

Het is maandag, dus weer tijd om de was van de kinderen met de huismoeders te doen. :) Dat gaat allemaal met de hand en je kunt zien dat onze blanke huid daar niet aan gewend is. Wij hebben namelijk steeds kleine wondjes op onze vingers van het schrobben. Als dat volgens onze huismoeders te veel is moeten we verplicht stoppen, want ze willen niet dat wij pijn hebben. Erg lief.

Dat was hem weer, nog steeds een tevreden Nina!

Bedankt voor het lezen en tot ziens :)